Relationship, Problems and the Lesson (Collection of One Shot)

RPL #2 (Part 2)

7 years later...........

February's POV

Hello everyone glad to meet you. Siguro kilala niyo na ako besides you know my story na.

After the storm cross in my life here I am, isang pediatrician ng mga batang makukulit. Nakaasign ako ngayon sa isang clinic dito malapit sa bahay ko.Curious siguro kayo sa mga nangyari sa buhay ko. Ill start with my family. Well me and my mom forgive my father ika nga nila si God nga marunong magpatawad tayo pa kaya. But with one condition, if and only if he will be good enough to be a father and a husband. At pag nagkamali pa siyang muli there will be no second chance. Ayon naging mabuting ama naman siya kahit may masamang nangyari sa past namin nakasurvive na rin naman kami.

Sa mga kaibigan ko, ayon may iba't iba na rin silang buhay. Si June sikat na fashion designer na sa New York. Si April naman naging isang guro, or should I say isang terror na professor hahaha opps sorry April. Pero alam niyo ba may nanliligaw diyan, and guess what isang sundalo. Oh di ba haba ng hair saan ka pa. Hope so hindi iyon babaero. Si May naman naging reporter, kinuha niya ay mascom at akalain mong sa hinhin noong bestfriend kong iyon, eh may tinatago rin palang kagalingan sa loob niya sabagay siya naman ang aming salutatorian at cumlaude ng batch nila. Proud talaga ako sa kanya.

Eh sa love life?????? Ahmmm Im still waiting. Siguro nagagalit kayo sa akin kasi bakit pinakawalan ko pa siya noh eh hihintayin ko rin naman. Siguro ang maisasagot ko lang because there is the right place at the right time. Ayokong ipilit ang isang bagay na alam kong sa huli magkakasakitan lang kami pag pinagpatuloy pa. Kailangan muna naming mag explore at matuto at maging mature sa mga bagay-bagay. Kaya that's my choice for the sake of ourselves.

Wala na rin naman akong balita sa kanya after 7 years. Maraming suprises si God but ayokong mag expect. Kung kami kami talaga di ba?

"Mam Ry (pronounce as Rie from her name FebruaRY) heto na po ang kapeng pinatitimpla ninyo." Pagbibigay ng trainee namin.

"Maraming salamat Rose."

Hihigop pa lang ako ng kape ng biglang bumukas muli ang pinto at sumilay si Rose na mukhang nangangamba.

"Mam may isang bata pong naaksidente at mukhang malaki po ang sugat na natamo niya" mahingal hingal na sabi ni Rose. Takot kasi siya sa dugo ewan ko ba diyan pero nursing ang kinuha.

"Nurse?? Nasaan ang nurse dito?? Napakakupad naman ninyong gumalaw." Pagsisigaw ng isang lalaki sa labas ng akin opisina.

"Aba demanding itong taong to." Agad ko naman tinungo ang batang may sugat subalit sa aking tingin hindi naman malala ang kalagayan nito. But I was shocked not because of the wounds but the one who is carrying this child. I almost forget to breath and lost my mind but suddenly.

"Anong tinitingin tingin niyo talaga bang tititig na lang kayo sa amin?" He shouted at my face.

Kris??? But What is this?? Anong problema niya sa akin at bakit parang hindi niya ako kilala. Ganoon ba siya, gumaganti na naman ba siya dahil sa pag- iwan ko sa kanya. Whatever!

"Im sorry mister for the slow service we have but should I say don't panic because you'll just make the child in his worst for getting him scared." Mahinahon pero sarcastic na sabi ko.

"Ok please do everything to make him okay." Pagmamakaawa niya habang titig na titig sa duguang braso ng bata.

Totoo ba to? Hindi kaya huli na ako at tapus na ang paghihintay ko. Mukhang may sarili na siyang pamilya. Bakit ang sakit, ang sakit.

"I'll do anything don't worry. Please Mister wait outside this room. Ako na ang bahala sa kanya." I uttered.

"Daddy don't go. I'm scared." the boy said while gripping the shirt of Kris.