Gördüğüm en güzel şeydi...
Küçük burnu kapalı olsa da kendini mükemmel bir şekilde belli eden iri gözleri. Süt beyazı teni...
İstemsizce yutkundum. Bunun beni bu şekilde yakalayabileceklerinden korktuğumdan mı yoksa karşımdaki güzellikten mi olduğunu kestirmek zordu.
Bastığım butuna tekrar basıp haznenin geldiği yere gitmesini bekledim. Şanslıydım ki işe yaradı. Hazne tamamen yok olduğunda hızla dışarı çıktım Nefes nefese kalmıştım. Korkuyordum. Kimsenin beni görmediğine emin olmak için etrafı kolaçan ettim. Emin olduktan sonra hızla artık yalnız kaldığım odaya girdim.
Odanın öbür ucundaki hala dağınık olan yatağa baktım. Tao düzenli biri değildi ben de değildim ve bunu sorun etmezdim. Sadece 3 aydır birlikte kalsak da onu severdim. Garip bir kişiliği vardı. Her zaman buradan kurtulacağına inanırdı ve hakkında sadece kitap ve filmlerden birşeyler bildiğimiz gerçek dünyaya çıkmak isterdi. Her zaman kitap okurdu ki şu an yatağının yanındaki komidinde Tao'nun geçen gece bitirmek için uğraştığı ama bitiremeden deney odasına çağırıldığı için okuyamadığı kitap duruyordu.
Gözümden birkaç damla yaş gelmesine engel olamadım. Titreyerek yatağa yaklaştım. Kitabı aldım siyahtı ve üzerinde gümüş rengte "Mucizeler Çağı" yazıyordu. Buruk bir şekilde gülümsedim. Her zaman mucizelere inanan biriydi. Kaldığı yeri açtım. '31. Bölüm' "Cenabet herif" diye mırıldandım sessizce gözyaşlarıma aldırmadan.
Tekrar yatağıma döndüm ve uyumaya çalıştım ancak bu gün olanlardan sonra uyuyabilmek bir mucize olurdu. Yatakta dönüp durdum öğle ışığı gözümü yakıp uyumamı daha çok zorlaştırıyordu. Dayanamayıp yataktan çıktım. Anlaşılan uyuyamayacaktım. XiuMin'den bir geceliğine izin alabilirdim.
Ayaklarım yere sürte sürte Sehun ve ChanYeol'un odasının kapısının önüne gittim. Yavaşça kapıyı tıklattım. Kapıyı saçları dağınık bir şekilde duran yarıçıplak bir Chanyeol açtı.
"Uyandırdım mı?" dedim mahçup bir ifadeyle.
"Hayır ben de uyuyamadım. Sayıklayıp durdu." dedi ve eliye içeri davet etti. Ses çıkarmamaya çalışarak Sehun'un yanına gittim.
Alnında ter damlaları vardı. Elimi alnına götürerek ateşini ölçtüm. Ateşi yoktu. Chanyeoldan bir bez istedim ve onu uyandırmamaya çalışarak yüzünü sildim.
O sırada yavaşça gözlerini açtı.
"Uyuman lazım. Uyu." diye fısıldadım.
"Uykum yok." dedi gülümseyerek.
"Jongin çok kötü bir rüya gördüm. Tao'ya bişey oluyodu ve XiuMin onu donduruyordu. 3 yıl verdiler uyanması için. İnanabiliyor musun? Bazen bilinçaltımda neler var merak ediyorum." dedi ve gerindi. Gözümden yine yaşlar gelmeye başladı. Sehun'un yatağına oturdum ve ellerini ellerimin içine aldım.
"J.jongin ne yapıyorsun. İlanı aşk mı yoksa. Malesef kabul edemem kalbimi çalan başka biri var." dedi ve gülerek omzuma vurdu. Gözyaşlarımı farketmemesini istiyorum birkaç dakika daha mutlu olabilirdi. Biliyordum o da biliyordu rüya olmadığını ama buna kendini inandırmak ister gibiydi.
"Ah Jongin bunlar ne yaş mı yoksa. Reddedilmek kötü bişey değil. Hadi kalk sizin odaya gidelim. Hadi hadi Tao'yu uyurken dikizlemek istiyorum. Hadi Jongin~."
Gözyaşlarım artık kurumuştu ağlayamıyordum. Hızla Sehun'a sarıldım ve sırtını ovaladım.
"Her şey geçecek Sehun." dedim titreyen sesimle. Göğsümdeki başını kaldırdı gözleri doluydu. Belli etmememeye çalışarak.
"Ne geçecek Jong ne saçmalama. Hadi birazdan uyanır hadi odanıza gidelim hadi~" dayanamayarak onu sarstım.
"Sehun rüya değildi." fısıldadım. Burnunu çektiğini duydum. Ardından bana sarıldı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.
"Şşş." sırtını sıvazladım. O sırada Luhan odaya girdi.
"Sehun... istersen onu görebilirsin. Senin orda olduğunu hissedecektir."dedi ve Sehunu götürdü.
Ardından XiuMin geldi ve korktuğum kelimeleri söyledi.
"Orada olanlar hakkında bana hesap vermelisin küçük adam."
* Bölümler çok kısa ve çok geç geliyo biliyorum. Ben sorumsuz bi manyağım. Aslında bitirmek istiyodum ama devam edebilirim sanırım. Şu an iç anadolu turundayım ve birine bu hafta paylaşmaya söz verdiğim için yollarda yazdım cümle cümle. Çok kısa oldu aasdffgg. Sizi seviyorum kendinize iyi bakın. Bu arada CNBlue- Love is... dinlerken yazdım şarkıyı dinleyin~
