May 2014
In our entire life, may isang taong dadating upang mag iwan, mag bigay alaala na kahit kailan ay hindi natin malilimutan.
Almost 75 years narin ang nakalipas mula nang mangyari ang isang pangyayaring tumatak sa isipan ng marami..
Hanggang ngayon itina tanong ko parin sa aking sarili..
Why me? Sa dinami-rami ng mas deserve mabuhay, Why me?
I can hear God saying "why not? Mag pasalamat ka nalang at ikaw ang pinili ko"
But at least, I met a person who's willing to do anything for me.. a person who really has a brilliant mind, the person who I’m inlove with up until now.
"Lola, ibig sabihin po wala talagang nakaligtas? Kahit isa?"
Isa nalang itong alaala na habang buhay kong aalalahanin, kahit na masakit..para narin hindi makalimutan ang mga taong nahing parte nito.
Tumango ako sa aking apo na nag tanong at manghang mangha siya sa kaniyang nadidinig.
Ikinukwento ko sa aking mga apo ang aking mga napag daanan sa nakaraan.
Pinapag usapan namin ngayon ang tungkol doon at tutok na tutok sila, wala silang kaalam alam na nasa harap nila ngayon ang nag iisang nakaligtas.
Hanggang ngayon, masakit parin para sa akin kapag nababanggit ang tungkol dito, lalo na't pag naiisip kita, naririnig ko ang boses mo'ng tinatawag ako'ng Mahal ko.
Coz I know that Love is WAR, wala tayong pagpipilian kundi ang lumaban at tanggapin ang magiging kapalaran.
