Medya'da bir şarkı vardır öneririm<3
Aydınlık güç veren ve hayatta olduğumuzu hatırlatan bir araçtı bizim için, buraya nasıl geldiğimiz hakkında herhangi bir şey bilmemekle birlikte buraya eski yaşamlarını hatırlayıp gelenler de vardı; bir kehanete göre burada doğmuştuk. Her yeni gelen insan için biraz daha ışıkı beliriyordu, küçük bir küreden kocaman bir Güneş'e dönüştü bu ışık.
Yeni biçilmiş yeşil çimenlerin üstüne oturup, gökyüzünde parıldayan ve enerji saçan Güneş'e baktım. Havanın ferahlatıcı kokusuna biraz parfüm karışmış etrafta öten kuşlara eşlik eden ve rüzgarla dans eden yaprakların önünde oturup şarkı mırıldanan arkadaşıma doğru yavaşça başımı çevirdim. Neden hem bir kitap okuyup hem de şarkı mırıldanabilirdi...
-" Janset sence neden karanlığa hiç bakamıyoruz?" dedim, bacaklarımı kendime doğru çektiğim pozisyondan kendimi serbest bırakarak, iki elimi başımın altına koydum ve uzandım. O sırada bana gözlerini gözlerimden ayırmadan, cevap vermeden önce boğazını temizledi,ah o bal rengi gözler ne kadar da güzeller!
O sıkıca tuttuğu kupadan yeşil çayını yudumlarken,
-"Işık Aslında hep karanlığa bakıyorsun, sadece odaklanmıyorsun o kadar. Etrafına bak gözlemleyebildiğin her şeyin ışınlar sayesinde gölgesi var." diyerek, elindeki kitabı ve bardağı sol bacağımın yanına koydu ve ayağa kalktı. Onu takip eden gözlerimle sonunda vücüdumu doğrulttum...
-"Bak (dans etmeye başlar) solumdaki çimenliğe bak görüyor musun gölgemi?" dedi, Janset.
Gülümsedim, dans ediyordu gülerek, işte o an zaman yavaşladı aynı filmlerdeki gibi. Esmer tenine yakışan kahverengi saçları ışıldıyordu, dans eden bedeni belli ve düzenli bir şekilde hareket ediyor bana gülen yüzüyle onu seyretmemi daha da destekliyordu. Yaptığı topuz onun hareketlerine dayanamamıştı ve saçları artık serbest... Mırıldandığı şarkıyı daha da yüksek sesle söylemeye başladı. Bahçedeki diğer çocuklarda ona doğru şaşkın gözlerle bakıyordu.
Ayağa kalktım ve ona yaklaştım tam karşısında durdum ve onun yaptığı figürleri tekrar etmeye çalıştım, zaman artık eskisi gibi, hızlı. Ellerimi tuttu ve başını arkaya yasladı, dönmeye başladık, gölgelerimiz dönüyordu etraftaki çocukları düşünmeden çılgınlar gibi döndük ve sonunda o yorulurken yere çöktü bu sırada kahkahalar atmaya devam ediyordum ona eşlik ederek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneş ve Ay * Uzak Diyarlardan Sevgilerle
FantasyGüneş ve Ay İkisi de zıt değil midir? Birini aydınlıkta görürsünüz; size güven verir, diğerini derin gecelerde görürsünüz; size güç verir. İkisinin de ışık kaynağı Güneş ise, Güneş kaybolursa n'olur ? Bir okul hava aydınlıkken eğitim verir, diğer...