The Detrimental Humane

28 2 2
                                    

Chapter 1

Magandang umaga Pilipinas, magandang umaga Carmen. Mula sa bulwagang pambalitaan ng aqua patrol. Ako po si..

Huh? Ayy. Nagdedaydream na naman ako. Hahaha

May naalala kasi ako. September na kasi ngayon eh. Panahon ng training ng journalism. Eh nakita ko kasi sa notes sa cp ko eh. DSPC training, ayun na.miss ko ang pinag.gagagawa namin ng bestfriends ko at mga amega during trainings namin. Hahaha

Okay dami ko ng sinasabi. Ay di pala. Pinapabasa pala. D'ba ms. Author? Hahaha. Di pa ako nagpapakilala. Ako nga pala si Alexa De Villa. Okay. Yun lang. Hahaha.

----

Amboring naman dito sa bahay. Huhay. Ano bang pweding pagkakaabalahan?

(thinking)

Aha! Alam ko na. Muahahaha. Okay. Bihis bihis. Lakad lakad. At tenenen! Andito na rin ako!

Ayy!

Okay.

Talon.

Ayan.

Okay perfect.

Holo! Nakakamiss ang ganyan. Naalala ko tuloy mga bestfriends at amega ko. Huhuhu.

Prfffft! Prfffft!

Huh?

''Hoy anong ginagawa mo dyan. Baba. Baba dyan!''

''Ah. Opo, opo. Wait lang''-ako

Ays naman oh. Nasita pa ako ng guard ng school. Eh kasi umakyat ako sa pader at pinanood ang nagtetraining na mga broadcasters. Sa labas sila kasi madidisturb ang journalists pag sa loob ng computer lab mag.practice.

Ba't alam ko? Eh sa alam ko eh. Hahaha. Deh, alam ko kasi you know dati akong journalist sa school publication namin, associate editor pa nga ako eh. Taray nu. Di halata. Hahaha. Eh sa dito ako grumaduate eh.

''Ano ba'ng ginagawa mo dyan ha?''-manong guard

Ayy ang taray ni manong guard. May whistle pa. Bago na pala guard ng school kaya pala di ako kilala eh.

''Ahh. Eh, ano po kasi. Yung ano po. Ahuh! Yung paperplane ko po dumapo po sa pader. Tama. Lumanding po dun. Tahehe.''-ako.

''...''-manong guard

Si manong guard, speechless. Hahaha

''Ahh cge po ah manong guard, alis na po ako. Hihihi''-ako

At ayun di na lang ako pinansin ni manong guard. Whew. Kala ko papapasukin ako sa school at ipapadala sa guidance office. Hahaha

Hahay. Enjoy na ako nun sa panonood eh.

Ahuh! Maki.connect na nga lang sa wifi ng school nila. Muahaha.

Okay. Ayan. Ambilis talaga humuli ng signal tong cp ko. Labshuu na talaga. Muahaha. Okay. Maka.post nga sa status. Okay. Ahm. Ano kaya ang magandang e.post. Ay, magpipicture nlang ako. Okay. Ayan na. Nguso dito. Ay panget. Smi-----!

Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhh!

Takbo! Waaaaaaaaaaaaaa!

Sheeteeeeeeey!

Ho ho ho ho. Hinihingal ako. Huh huh huh. (0_0)

Pano ba naman kasi. Nakaupo lang ako sa ni.landscape na view sa pader ng school, di ba nga. Magtetake na sana ako ng selfie eh. Eh kaso, yung sasakyan kamuntik nang mabangga sa nilandscape na pader na kinauupuan ko. My Goodness! Todo takbo talaga ako. Nabalibag ata an manibela ng sasakyan nya eh. Umirit pa ang gulong niya dahil siguro sa pag.control ng manibela para ma.control nya ang takbo ng sasakyan. Tulog yata ang nag.dadrive nun eh. Naku naman talaga.

The Detrimental HumaneTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon