Level of risk: 5 /5

6th chapter

Ναι πλέον με είχε βοηθήσει ο τυπάς με την πληγούλα μου (καλά στο προηγούμενο παρτ δεν έλεγες ότι σφάχτηκες;) ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΟΛΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΟΚ?

Τεσπα τελικά και αυτός σπουδάζει ιατρική αλλά είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος.

Α ναι και για εσάς που αναρωτιέστε γιατί τον έβαλα σπίτι μου παρόλα αυτά που έγιναν έχω λόγο! Θέλω να τσεκάρω αν όντως οι άλλοι έχουν βάλει κάμερες.. Ξέρω, όχι και το πιο ψαχμένο σχέδιο αλλά δεν είχα επιλογή, οκ?! Πρέπει να ξέρω! Ξέρετε τι είναι να μην μπορείς να αλλάξεις ρούχα μέσα το δωμάτιο σου?!

Στο κάτω κάτω δεν θα με αφήσουν να πάθω κάτι.. Έτσι δεν είναι; ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ?! Αχ μακάρι να μην πεθάνω..

"Χέυ y/n είσαι καλά; Σου μιλάω.." γύρισα και τον κοίταξα αποσυντονισμένη.

"Εε; Ναι;"

"Χμ καλύτερα να σε αφήσω να ξεκουραστείς.." τον συνόδεψα μέχρι την πόρτα και τον καληνύχτησα γυρνώντας στο δωμάτιο μου.

Ωραία τζάμπα έβαλα ένα ξένο μέσα στο σπίτι μου!
Μάλλον τελικά δεν έχουν κάμερες..
Αλλά...
Μπα, από την αρχή απλά ήμουν παρανοηκή.

Το άλλο πρωί σηκώθηκα να πάω στην σχολή και καθώς κατέβαινα συνάντησα τον Mingyu, το αγόρι από χθες.

"Καλημέρα y/n!" Γύρισα και τον κοίταξα περίεργα, μα που βρίσκει πρωί πρωί την όρεξη;

"Είσαι καλά; Δεν έγινε τίποτα χθες;"

"Όχι, γιατί να έγινε κάτι;" Το ρώτησα  αποριμένη.

"Απλά ήταν δύο τύποι που κάθονταν στις σκάλες και μου φάνηκαν ύποπτοι.." πλέον είχα στρέψει όλη μου την προσοχή πάνω του.

Βγαίναμε έξω από την πολυκατοικία και ετοιμαζόμασταν να περάσουμε τον δρόμο.

"Ω; Αυτός είναι ο ένας!" Έδειξε ένα νεαρό μέσα σε ένα μαύρο αμάξι που ετοιμαζόταν να βγει.

Hoseok...?
Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι με παρακολουθούν;
Άρα δεν είμαι παρανοηκή!

"Hoseok τι κάνεις εδώ;"

"Έλα θα σε πετάξω στην σχολή.." μου είπε αρπάζοντας με από το μπράτσο.

"Περίμενε, θα πάω-"

"Απλά μπες μέσα.." με έβαλε μέσα στο αμάξι και ξεκίνησε τον δρόμο.

"Ξες μπορούσα να πάω και μόνη.."

"Ανόητη.."

"Ορίστε;" Απάντησα θιγμένη.

"Βάζεις έναν ξένο στο σπίτι σου και την επόμενη μέρα συμπεριφέρεσαι λες και είστε φιλαράκια; Από όλα όσα έγιναν δεν πονηρεύτηκες λιγάκι;"