Dear Journal,
Ayokong umasa. Ako na mismo yung lalayo. Mahirap kasing lumaban. Lalo na at alam kong walang patutunguhan. Laban na ako din ang talk sa huli. Wala din akong mapapala. Mas maganda sigurong lumaban ako para sa sarili ko. Yung hindi para sa ibang tao, hindi sayo, hindi sa kaibigan ko, hindi sa pamilya ko, para sa sarili ko lang. Kailangan ko ng dumistansya. Hindi ko kaya. Ayoko na. Tinatapos ko na kahit hindi pa tayo nagsisimula. Walang TAYO simula palang at lalong walang TAYO sa pagtatapos nito. Tapos nako sa larong toh. Sumusuko na ako. Hindi naman ako nangako na tutuparin ko yung sinabi ko dun sa MRAM #6. Kaya sorry nalang. Hindi naman ako nangako at wala akong dapat tuparin. Sobrang sakit kasi. Akala ko mawawala din kaso hindi eh. Mas lumala pa sakit na nararamdaman ko.
YOU ARE READING
MRAM's Journal
RandomThis is not a story but a diary My diary It can also be my compilation of poets...