Władczyni Gryfonów

Tiara, co z głowy nie spadnie

Przy stołach w  Wielkiej Sali, usiedli nowi uczniowie z uśmiechami na twarzach. Niektórzy byli zestresowani. 

Jako dyrektor Szkoły Magii, zaczęłam przemawiać:

—  Witamy pierwszoklasistów w Szkole Magii I Czarodziejstwa W Hogwarcie! —  Przemówiłam lekko zestresowana. 

Nauczyciele wstali, i młodzi czarodzieje zaczęli klaskać w dłonie. 

Założyłam Tiarę Przydziału na głowę dziewczynki, której buzia była różowiutka ze stresu.

—  RAVENCLAW! —  Krzyknęła Tiara Przydziału.

Dziewczynka miała zarumienioną buzię.

—  Wszystko dobrze? — kucnęłam i spytałam.

Mała czarownica kiwnęła głową, a ja zrozumiałam, że oznaczało to ,,Tak'' i spojrzałam na nią ciepło.

Przyszedł czas na już ostatnią malutką czarownicę.

— Twoja kolej. — Nałożyłam na głowę dziewczynki Tiarę Przydziału.

— Chciałabym być w Gryffindorze. —Szeptała.

Chwile mijały, aż w końcu Tiara Przydziału wykrzyknęła:

— GRYFFINDOR!

                                                                             NASTĘPNEGO DNIA

  —  Panno Granger, do jakiego domu należała pani, gdy była mała? —  Spytała Gryfonka o tak ciepłym sercu, jak ja.

—  Należałam do Gryffindoru, tak jak TY.  

 Poszłam do mojego malutkiego gabinetu i pogłaskałam mojego Krzywołapka. 

,,Ciekawe co u Rona...Gdybym tylko mogła się z nim skontaktować...'' — Pomyślałam. 

Zauważyłam  malutką sówkę i dałam jej liścik do Rona. Miejmy nadzieję, że uda się tej sówce go dostarczyć...