Achter de glimlach

1. "Is deze plek nog vrij ?"

[A/N; hey guys,

uhmm, ik wilde even melden dat ik dit verhaal al een keer gepubliceert heb. Maar ik doe het opnieuw, dit is de juiste versie. Deze is helemaal gere-edit, enzo. Anyway, het origineel (dat momenteel nog steeds op WP staat) haal ik er binnenkort af, en voor nu: enjoy ! ]

Hoofdstuk 1;  "Is deze plek nog vrij?"

Pffoe, gelukkig heb ik de bus nog gehaald. In de stromende regen, dus zeiknat, maar wel gehaald. Die sjagerijnige buschaufeurs ook altijd.

Zuchtend ga ik op een plekje zitten bij het raam.

Ik vind het heerlijk om onderweg te zijn en dan te kijken hoe een landschap of zelfs gewoon een weg aan je voorbij raast.

In het spiegelbeeld zei ik een meisje van 18 jaar met hele lichte groene ogen en donkerblond, stijl haar tot d'r schouders.

Nou ja, dat gedeelte van m'n haar klopt niet helemaal.. het hangt nu in natte, slordige slierten langs mijn smalle gezicht.

De regen vind ik opzich nog geen ramp, ik kan er zelfs best van houden. Toch wel met een paar voorwaarden;, zolang in binnen zit, met een deken, en hete chocolademelk of thee.

 

"Wacht, wacht!" iemand verstoord mijn gedachtes. Een jongen van mijn leeftijd komt eraan gelopen. Nou ja, gerend.

"D-Dank U." zegt hij hijgend, als hij de bus binnenstapt. Tss, waarom doet de buschauffeur wel aardig tegen hem?

Zwaar verontwaardigd neem ik een slok van mijn warme chocolademelk. F*ck! Die heb ik net gehaald, die is natuurlijk nog kei heet !

Ik slik snel de chocomelk door (anders moest ik 'm uitspugen en ik denk niet dat de buschauffeur mij dan nog aardiger zou vinden) maar mijn tong is al verbrand. Damn!

Zuchtend kijk ik weer naar buiten tot ik weer moet denken aan die jongen (die al vrienden met de buschauffeur is, pff) en al snel zie ik hem de bus in kijken..

Er zijn nog 3 plaatsen vrij..

‘ alsjeblieft niet naast mij,’  ‘alsjeblieft n-’

"Is deze plek vrij?"

 

Tuurlijk, van al die 3 plaatsen kiest hij uitgerekend die plek naast mij.

Ik heb best zin om te zeggen dat de plaats bezet is en dat mijn denkbeeldige vriend daar zit, maar ik houd me in. Ik knik enkel en hij ploft naast me neer.

"Wat een weer, hé?" zegt hij om de stilte te verbreken.

"Ook een slachtoffer van die regen?" vraagt hij als ik geen antwoord gaf, kijkend naar de verzoopte mij.

"Ja, nogal." zeg ik dan maar.

Hij is eigenlijk best knap. Hij heeft donkerblond haar en lichtbruine ogen, met gouden spikkeltjes.

"Waar moet jij heen?" vraagt hij, duidelijk voor de tweede keer, aangezien ik de eerste keer niet verstond omdat ik zijn ogen aan het bestuderen ben.

Zou dat een beroep zijn..? Oogbestudeerderaar.

"Volgens mij noemen ze dat een opticien." zegt lichtbruin-met-gouden-spikkeltjes-ogen-jongen.

Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Zo'n oogbestuurdeerderaar, heet een opticien.." herhaald hij met een scheve lach.

Ik krijg een rood hoofd, dat zei ik schijnbaar niet alleen in mijn hoofd. "J-ja, denk het ook." zeg ik stamelend.

"Is dat je beroep?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik studeer geschiedenis. Studeer jij?" Hij knikt. "Jup, super toevallig! Ik studeer ook geschiedenis. Waar studeer jij?"

 

Lichtbruin-goude-ogen-jongen en ik hebben nog een heel gesprek. Het blijkt dat we bij hetzelfde collegegebouw zitten.

"Hoe heet je eigenlijk?" vraagt hij plots. "Yunita, maar zeg maar gewoon Yun. Jij? Wacht mag ik raden?" hij kijkt me raar aan.

"Laat maar, sorry. Stom ide-" hij onderbreek me.

"Nee, nee, best wel leuk idee. Welke naam vind je bij me passen?" Ik denk na.

Ik zie hem grijnzen. "Wat is er?" 'Hij' lacht.

"Als je denkt, krijg je een frons in je voorhoofd en bijt je op je lip.. Doe je dat altijd?"

Met een rooie kop schud ik m'n hoofd. Verdoemde-trekjes-die-je-hebt-ookal-heb-je-dat-zelf-niet-eens-door-trekjes.

"Nee, hoor. Heb ik nooit last van." lieg ik.

Ik kijk omhoog en Chris begint te lachen. "Wat ben je aan 't doen?" "Ik probeer mijn voorhoofd te zien." zeg ik op een ‘duh’-toon.

"Waarom?" vraagt hij lachend.

"Nou er was een frons op mijn voorhoofd.. En die wil ik zien.."

"Hmm.. Jaap of Chris.." zeg ik uiteindelijk, nadat Chris me had duidelijk gemaakt dat ik zonder spiegel m'n eigen voorhoofd niet kon zien.

"Jaap of Chris."