Achter de glimlach

2. "Jaap of Chris ?"

[A/N; 

hoofdstuk 2 [:    

vote en comment mag altijd (; 

ps. de foto die erbij zit, let niet op Heidi Klum's hoofd, het gaat op het kapsel. Yunita heeft zo ongeveer dat kapsel  (: En dus niet dat hoofd, haha. Enjoyy x ]

-----------------------

Hoofdstuk 2; "Jaap of Chris ?"

Sebastiaan of Chris kijkt me verbaast en een beetje verwonderd aan. "Ja.. Chris.. En mijn opa heette Jaap. Mijn ouders wilde dat als doopnaam gebruiken, maar ik ben niet gedoopt." Hij keek even stil naar zijn schoenen.

"In ieder geval, hoe weet je dat?" vraagt hij nog steeds verbaast. "Gewoon.."

Ik haal mijn schouders op. Het was een gokje..  "Het past bij je." Chris grinnikt. "Goed of slecht teken?" Ik lach. "Haha, dat weet ik nog niet."

"Nou, Yunita past ook wel bij jou. Als ik denk aan Yun(ita) denk ik aan een.. hmm, een spontaan, vrolijk, een beetje klunsig meisje ?" Zei hij voorzichtig. Ditkeer kijk ik hem verwonderd aan.

Het klopt wel en blozend geef ik antwoord.

"Ja, dat klunsig kan je wel zeggen." Chris lacht. Het was een superlieve schaterlach.

Shit, ik moest twee haltes geleden er al uit. "Verdikkie, ik ben te ver." Chris lacht nog harder. "Ben ik zo gezellig dan?"

Ik probeer hem serieus aan te kijken maar dat gaat niet, want iedere keer als ik hem aankijk verschijnt er een glimlach op m'n gezicht.

"Ik zou op het 'stop'- knopje drukken voor je 3 haltes te ver bent." zegt Chris. "Maar ik moet er hier uit," gaat hij rustig verder.

"Ik kan wel even snel m'n fiets pakken en je een lift geven, het is toch droog." Voor ik antwoord kan geven roept hij al enthousiast: "Gezellig!"

Ik mag deze Chris wel.

-

 

"Kom maar binnen, tot de regen weer is gestopt." nodig ik Chris uit als  we voor mijn deur staan.

Ik kreeg een lift, maar het begon weer te regenen. En nu zien we er beide uit als een verzoopte kat. Alweer.

Chris zet zijn fiets op slot en loopt naar binnen.

"Thee?" vraag ik en hij knikt goedkeurend.

Ik loop naar de keuken en hij volgt me. (Nee, niet op twitter. Gewoon naar de keuken.)

"Ga zitten. Ik zal zo thee zetten.. Maar ondertussen haal ik even wat handdoeken en schone kleren." zeg ik en loop naar boven.

Ik kom terug in een joggingbroek en een mega sweater. Ik gooi een andere joggingbroek en trui naar Chris en wijs de trap op.

"De trap op, en dan rechtdoor. Daar is de badkamer en kan je je omkleden." Hij knik dankbaar en loopt de trap op.

Chris komt omgekleed weer de trap aflopen en ik wijs naar de woonkamer.

"Doe alsof je thuis bent." zei ik met een glimlach.

"Wat is er?" ik kijk Chris verbaast aan. "W-wat bedoel je?" vraag ik nietbegrijpend. "Je lacht wel, maar je ogen lachen niet mee."

Huh? Hoe wist hij..? Niemand, op Jake en Lieke na, had dat ooit bij me door.

"Niet belangerijk. Taart?" Snel draai ik me om naar de koelkast en pak ik er chocoladetaart uit.

"Groot of klein stuk." Hij kijkt me aan met een blik die ik niet echt kan plaatsen. "Groot stuk, graag. Ik heb alleen ontbeten en die taart ziet er heerlijk uit."

"Hopen voor jou dat ie dan ook zo smaakt." zeg ik met een ditkeer oprechte glimlach.

-

Ik lig in m'n bed en denk na over de middag. Het was nog een leuke avond geworden. Chris bleef eten en we hebben nog heel wat gekletst.  

Maar hoe kan het dat hij doorhad dat ik nou ja.. niet 'oprecht' glimlachtte?

Met een zucht draai ik me om in bed. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het al laat is. Ik denk nog na over wat ik de volgende dag aan ga doen, maar val al snel in een diepe slaap.

-------------------------------------------

'BEEP BEEP BEEP' Ik kijk op mijn wekker en zie dat het 7u is. Huh? Het is toch zaterdag denk ik bij mezelf. Dan hoeft mijn wekker toch niet te gaan?

Zuchtend pak ik mijn agenda (die op mijn overvolle bureau, naast mijn bed, ligt) en zie dat het inderdaad zaterdag is. Damn! Waarom gaan wekkers altijd op zaterdag als je ze dan niet hebt ingesteld?!

Woest probeer ik weer de slaap te vatten maar het gaat niet. Zwaar sjagerijnig stap ik mijn bed uit.

Ik houd van slapen en eten. Dat is gewoon een feit. Als je mij dan stoort kan het voorkomen dat ik niet Miss Sunshine ben.  

Verdrietig staar ik voor me uit. Zo noemde Jake me altijd. Ik zucht en slof naar de badkamer.

Nadat ik gedoucht heb, sleep ik mezelf naar de keuken en open een keukenkastje. 

"NOOOOO!" schreeuw ik.  

(De buren zijn al een keer komen kijken wat er aan de hand was, omdat ik schreeuwde. Nu weten ze dat ik meestal schreeuw als er eten op is.. Maar als er echt iets aan de hand is.. Dan zouden ze denk ik alleen komen als ik gil... Maar wat is het verschil tussen schreeuwen en gillen eigenlijk? Hmm, dat ga ik eens aan iemand vragen.)

De chocoladepoeder is op. Dan maar wat thee met overgebleven taart als ontbijt.

Met mijn thee, stuk taart en wat verse jus ga ik aan de keukentafel zitten. Ik pak mijn mobiel en bel Lola.

*TELEFOONGESPREK*

"Hee Lo, wat is het verschil tussen schreeuwen en gillen?"

"Dafuq, Yun. Je bent een topmens, maar het is HALF 8 S'OCHTENDS!!"

"Aah, ik snap 'm." zeg ik met de telefoon zo'n 30 cm. van m'n oor af houdend.

"Dat was schreeuwen en gillen is.. Eh, net als in een horrorfilm ofzo?"

"Yun, zoek een leven." Zegt Lola geiriteerd.

"Ik hou ook van jou!"

*EINDE TELEFOONGESPREK*

En ik hang weer op. Weet ik dat verschil ook weer.