Kızıl Melek.

Gizli Tünel

'Nerede bu siktiğimin kitabı!' diye mırıldanıp kitapları incelemeye devam ettim.am bir saattir ele alınabilecek birşeyler araştırıyorum ama yok yok yok!Bi bok yok ortada!Kesin dalga geçti o piç kurusu!Omuzlarımı düşürüp bikaç adım geri çekildim ve etrafa göz gezdirdim.Birden başımın ağrısıyla yere çöktüm ve başımı iki elim arasına alıp sıkmaya başladım.Aniden başladıgı gibi aniden bitince sanki herşeyi daha net görüyormuşum gibi geldi.Ayağa kalkınca bakışlarım direk babamın kilitli çekmecesini buldu.O çeklmeceyi daha yeni fark etmiştim.Çünkü kitaplığın en altında bulunuyordu.Kilitli oldugunu naısıl bildiğimi umursamayarak yavaşça eğildim ve kilitli olmamasına umut ederek çekmeye çalıştım.Açılmayınca nefesimi hırsla ddışarı verdim.Geri ayağa kalkıp bir süre bakışlarımı çekmeceyle sabitledim. Birden , biryerden 'Yaklaştın Danielle' diye bir ses dyuyunca kaşlarımı çattım. 'Kimsin!' diye bağırıp. Geri adımladım. Odanın içerisinde esinti olunca geriledim ve penccerelere baktım.Kapalıydı.O halde nasıl est-

'Ah!' Sırtım kitaplıkla buluşunca inledim.Kimse yoktu. 

'Çok yakınındasın Danielle' bir daha ses duyunca bu sefer daha yakından geldiğini hissettim.Bir nefes hissediyrdum. 

Beliden silahı çekip bomboş olan etrafa doğru tuttuğumda bağırdım 'Kimsen çık!Ben bulursam daha kötü olacak!' 

'Çok yakınında Danielle.'

'Uzanıp dokunacağın kadar yakın, Göremeyeceğin kadar uzak.'

'Çok yakınında.'

'Dikkat et Danielle'

Sesler her defasında biraz daha uzaklaşırken en sonuncusunu zar zor duyabilmiştim.Buda neydi böyle!?Tanrım delireceğim!!!

Birden kendimi deri koluğa atıp başımı iki elim arasına aldım ve ovalamaya başladım.Tamam!Şimdi sakin olup düşünmem lazım. Çok yakınımda, Uzansam dokunacağım kadar yakın ama göremeyeceğim kadar uzak...Ne?Ne?Ne?Ne?Ah!

'Merhaba Marry.Danielle odasındamı?' babamın sesini duyunca ayağa kalktım.Etrafa bakınıp saklanacak biryer aradığmda kitaplığın arkasını uygun gördüm.Hızlıca oraya saklanırken adımlar yaklaştı ve kapı gıcırtısıyla durdu.Babam birden irkilerek etrafa bakınınca nefesimi tuttum ve kitaplarn arasından görebildiğimkadarıyla bakmaya devam ettim. Başını iki yana sallayıp çalışma masasına oturunca gözlerimi kıstım. Eğilip sandalyesinin altındaki parkeyi kaldırınca daha dikkatli izlemeye başladım. Etrafa bakınıp parkeyi geri kapattı.Bu sefer bana doğru yürüyünce daha ne kadar geri gidebileceğimi düşünmeden kendimi geri ittim.Görmemesi lazımdı beni!Neden bilmiyorum ama görmemesi gerekiyordu!Öyle hissediyordum.Birden arkaya doğru boşluk içine düşerken afalladım ve yere yapışmamlaağzımagiren saçlarıma lanet edip dirseklerimin üzerinde doğruldum.Burasıda neydi böyle?Etrafıma baktıgımda heryer karanlık oldugu için pek fazla birşey gözükmüyrdu.Ellerimi dvar sandığım yerde belirsizce gezdirip ışık ararken sert birşey hissettim.Basınca ışık açıldı ve bunun lamba oldugunu oan anladım.Geri dönüp etrafa bakıgımda ağzım açıldı. Burası bir tür tüneldi.Aşağıya doğru inen bir kapı gibi birşey vardı.Ama burası zaten evin zemin katıydı.Buranın aşağısıdamı vardı?Yavaşça bir elimi arkamdaki silaha attım ve temkinli olarak yürümeye başiladım.Silahı iki elimlede tutup kapıyı ayağımla ittirnce gıcırdaması beni irkiltti.Tekrar etrafıma bakıtgımda kimsenin olmadıgını gördüm. Kapıdan uzun oldugum için başımı eğerek geçtiğimde tünel sndığım yerin ışıkları birer birer açıldı ve uzayıp giden bir yol gözüktü.Kaşlarımı çatıp birşey olacakmış gbi hissedip elimde silahımla tünelden geçmeye başladım.Ardımda bıraktıgım lambalar sönerken yavaşça ilerliyordum.Yaklaşık yarım saat yürümüşümdür diye tahmin ettiğimde bu iş sıkmaya başlamıştı.Hiçbir yere çıkmıyord-Bir dakika!

'Aman Tanrım.' diye mırıldanıp silahı indirdim. B-Burası?! Ben şaşkınlıkla etrafıma baktıgımda şu sözler dudaklarımdan döküldü.

'Uzansam dokunacağım kadar yakın ama göremeyeceğim kadar uzak olan yer.'