A High School Tale

Day 1

Καλησπεριζω-Καλημεριζω

Δεν ξέρω τι ώρα το διαβάζετε πάντως τώρα είναι 6 ώρα και έξω ο ουρανός είναι πιο black και απ'την ψυχή του Καλαμαρη απο τον Μπόμπ Σφουγγαράκη 🦑🦑🦑

*Ο Καλαμάρης την κοιταει με μπιτσι βλέμμα*

Ναι οκ πάμε στην ιστορία

🎶Μην με ξυπνας απ'τις εξι πριν ακόμα η μέρα να φεξει...🎶

Σοφός ο άνθρωπος που το γραψε αυτό.

Σηκώθηκα με το ζόρι και ετοιμάστηκα να πάω στο κολαστήριο.

πως μιλάς έτσι για το σχολείο σου μωρή;

Ακόμα εδώ είσαι εσύ;

Ναιπ
Συνηθισε το. Αν νόμιζες οτι θα είσαι μόνο εσύ η πρωταγωνίστρια της ιστορίας τότε σε γέλασαν κουκλίτσα μου. *Snapping her fingers like the best biatch απ'το κατσικοχωρι*

Μπορείς σε παρακαλώ να σκάσεις; Ακόμα νυστάζω...

Τεσπά όπως έλεγα ετοιμαζομουν να πάω στο κολαστήριο. Μόνο που σήμερα ήταν διαφορετικά.

Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα εκείνου του χαζου στοιχήματος που είχα βάλει χθες με τον Δημήτρη. Ήλπιζα σε δύο πράγματα.

1. Ο Δημήτρης είναι τόσο χαζός που το χει ξεχάσει και όλα γκουντ

2. Αυτές οι τέσσερις μέρες θα περάσουν γρήγορα και τότε θα μαι ελεύθερη

Γιατί τόσο μίσος ρε Μαντώ;;; Φαίνεται καλό παιδί.

Δεν είπα πως δεν είναι καλός απλά ειναι κολιτσιδας και μου σπάει τα νεύρα.

Ήπια λίγο γάλα, έφαγα μία φρυγανιά με μαρμελάδα που ετοίμαζε η μάνα μου για τον πατέρα μου και πήρα την τσάντα μου να φύγω.

"Γεια μαμά, γεια μπαμπά!"

"Γεια σου κορίτσι μου" με χαιρέτισε η μητέρα μου.

Έστριψα το πόμολο και άνοιξα την πόρτα. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα μπροστά μου ηταν ο φρέσκος γελαστός Δημήτρης που ήταν έτοιμος να χτυπήσει το κουδούνι.

"Νόμιζες πως σε ξέχασα εε;" Μου είπε

"Για την ακρίβεια ναι. Πάμε τώρα;"

Μας σταμάτησε η μητέρα μου που προφανώς μας άκουσε να μιλάμε και είπε να έρθει να πει μια καλημέρα στο παιδί. Μη χέσω...

"Ωω καλημέρα Δημήτρη μου!" Έλαμψε το πρόσωπο της όταν τον είδε.

"Καλημέρα!" Απάντησε χαμογελαστός ο Δημήτρης.