A High School Tale

Το γειτονοπουλο

"Είσαι καλα;;" Με ρώτησε ένα αγόρι που λογικά είδε την τόση χαριτωμένη πτώση μου...

"Θα μπορούσα και καλύτερα.."

"Δεν εχεις φερει μια τσάντα να βάλεις όλα αυτά τα βιβλία; Τι νόμιζες οτι θα κάναμε σήμερα;"

Σήκωσα το κεφάλι μου να δω το πρόσωπο του. Ηταν ο Χατζηπέτρου,το παιδί με το οποιο μαλωνε πριν εκεινος ο Βασίλης.

"Αα, εσύ δεν είσαι η καινουργια; Κάνεις δεν σου πε για σήμερα εε;"

"Όχι."

"Ελα να σε βοηθήσω."

"Ευχαριστώ αλλα το χω και μονη μου."

"Σίγουρα" με ειρωνεύτηκε απλωνοντας μου το χέρι του για να σηκωθώ.

Αφού σηκώθηκα άρχισα να μαζεύω τα βιβλία. Τα μισά τα πήρε εκείνος και άρχισε να με ακολουθεί.

"Τι κανεις;"

"Σε βοηθάω."

"Γιατι;"

"Γιατί ήμουν και εγώ καινούργιος κάποτε και ξέρω πως είναι."

"Αληθεια;"

"Οχι."

Χμμ. Για καποιο λογο μου άρεσε που φιλότιμηθηκε να με βοηθήσει. Δεν τον ξαναρωτησα γιατί.

"Δημήτρης Χατζηπέτρου"

"Μαντώ Πετροπουλου"

Συστηθηκαμε και αρχίσαμε να μιλάμε για να σπασουμε την αμηχανία. Θα ήμασταν ίδιο τμήμα φέτος.

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στην πολυκατοικία.

Τότε θυμηθηκα πως απο τη βιασύνη μου το πρωί είχα ξεχάσει να πάρω τα κλειδιά μου...

Κλασσική Μαντώ

Συνηθιστε με γιατί ερχονται πολλά τετοια ακομα...

"Φτου γαμωτο..."

"Τι ειναι;"

"Ξέχασα τα κλειδιά μου. Του είπα μουτρωμένη."

"Μη σκας ρε, θα ανοιξουμε με τα δικα μου. Ο αδελφός πρέπει να χει σχολάσει. Θα σου ανοίξει αυτός."

......

Γουατ;

......

Τι εννοει;

......

Μήπως χτύπησε και αυτός πουθενά το κεφάλι του;

......

Όση ωρα εγώ απορούσα τι εννοούσε αυτός εβγαλε ενα μπρελόκ και άνοιξε την πόρτα της εισόδου.