ZEYNEP
Şuan ben bile ne yaptığımın farkınada değilim naptım ben naptım !
Z : B-en ben özür dilerim .
Dedim ve koşarak bardan çıktım hızla bi araba geliyodu sonrası karanlık çok karanlık !
KEREM
Buna nasıl cesaret edebildi ya nasıl beni öptü nesanıyo kendini ben böyle iç sesimle uğraşırken badigart geldi ve büyük bir kaza olduğunu söyledi hzılıca dışarıya çıktım o Zeynep'mi olamaz !
K : Z-eynep Zeynep olamaz ya olamaz dedim dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım hepsi benim suçum ona öyle demeseydim keşke ah ne kadar aptalım Allah'ım onu bana bağışla yoksa kendimi hiçbir zaman affetmem Mert bana bağırmaya başaldı .
M : Abi hadi kalk hastaneye gidiyoruz .
Kalktım ayağa bitkin bir şekilde sanki kafamdan aşağıya kaynar sular döküldü ilk defa onu kaybetme korkusu yaşıyorum korkuyorum ya o ölürse bende ölürüm bunun yeni farkına vardım ne olur iyi olsun neolur yaşasın beni bırakmasın Zeynep iyleşince ilk işim onu sevdiğimi söylücem ben böyle kendimle uğraşırken hastaneye gelmişiz Zeynep sedyede ve Yağmur'da haberi almisti yanında gelmis ve elini tutup ağlıyor .onu öyle sedye de yatarken görmek beni harab ediyor kalksa keşke Kerem ben sana şaka yaptım dese keşke ama o orda öylece yatıyor bende gittim yanına anlına küçük bir buse bıraktım .
K : Güzelim sakın beni bırakma ben sana öyle demek istemedim ben seni çok seviyorum nolur beni seni seven insanları bırakma nolur yalvarırım !
D (Doktor) : Kerem bey lütfen çok kan kaybetmiş hemen ameliyata almamız lazım lütfen müsade edin !
K : Doktor ona bişey olmasın lütfen olmasın ona bişey olursa seni kendi ellerimle öldürürüm bunu bilmiş ol dedim uyarıcı bir ses tonuyla sonra doktor başın salladı ve Zeynep'i ameliyathaneye aldılar !
Ameliyathane önünde durgun bekleyiş devam ediyordu. Ama Can olanlara hala inanmıyordu. Yağmur Kerem'e yaklaştı.
Y : Sen bunu ona nasıl yaparsın hadi tamam sevmiyorsun ama bunu ona söylemeye hakkın yok şimdi defol burdan !
K : Yağ-Yağmur ben ..
Can Kerem'i kokunda tuttu ve hadi abi dışarda bekleyelim Kerem Can'a ne kadar pişman olduğunu anlatıyordu .
K : Can ben bi an oldu herşey inanamadım nasıl oldu hala bilmiyorun sanki orda ona karşılık verseydim onu umutlandıracaktım ama ben bunu yapamam ona yapamam ben kimseyi sevemem ki kendimden başka.
C : Tamam Kerem üzme kendini bak Zeynep güçlü bi kız o kolay kolay pes etmez
Hemşire ameliyathaneden koşar adımla ve panikle çıktı Yağmur ne olduğunu anlayamadı .
Y : Noldu hemşire hanım nesi var yoksa...
H (Hemşire) : Yok yok öyle birşey değil hastamız çok kan kaybediyor ve acil 0 Rh(-) kan bulunmazsa ..
Y : Tamam tamam ben ben bulucam
Ne yapmalıydım o an elim ayağım bosalmıştı napmalıydım aklıma o an sadece Kerem ve Can geldi hemen aşağı bahçeye indim nefes nefese
K : Yağmur noldu söyle Zeynep'e bişey mi oldu ha!!
Y : Şey acil kan lazım yoksa...
K : Tamam ne duruyorsunuz o zaman diyerek bağırır ve koşar adımlarla hemşireyi bulur
K : Hemşire hanım kan lazımmış galiba benim kanım acaba uyar mı nolur uyar deyin bu çok önemli
H : Kan grubunuz 0Rh(-) miydi
K : Evet evet hemen vermek istiyorum hiç vakit kaybetmeden
Bi an sevinçle dolmuştum kan lazımdı ve ben ben vericektim en azından kendimi affettirmem için bir şans doğmuştu hemen kanı verdim ve ameliyathane önünde tedirgin bekleyişime devam ettim koltukta beklerken sızmıştım ve dalmıştım galiba hayal görmeye baslamıştım Zeynep dudaklarıma yapıştı ve ben o an ne olduğunu anlamadım elini belime yavaşça koymuştu büyülenmemem elde değildi ama onu üzmekten korkuyordum ben de karşılık verdim ama ileri gitmemek için kendimi tutuyordum ama hiçbir faydası yoktu bende ona aşıktım ve o an en sevdiğim sarkı çalmaya başladı kupa kızı ve sinek valesiii....
O an sanki hayallerim umutlarim birleşmis ve büyülenmiştim ona artık hislerimi açıklamam lazımdı ama o sıra Zeynep dansı bıraktı ve birden ne yaptığını anlamaya calıştım ve utancından yerin dibine girdi bunu nasıl yapmıştı nasil bu kadar insan önünde beni itti ve özür dilerim ama yapamam dedi Zeynep'in kolundan tuttum ve Zeynep nolur gitme ben seni seviyorum sana aşığım beni gör artık içimde taşıdığım bu aşk artık canımı yakıyor o an artık kendime inanmıştım o konuşan ben miydim Zeynep o an ne olduğunu anlayamadı ve gözlerimin içinde kayboldu ve elimi tuttu seni seviyorum...
Birden kanepeden irkilerek kalktım ve sanki Yağmur'un ve Can'ın suratında ağlamaklı bir gülümseme vardı. Hemen yanlarına gittim ve camdan baktığımda Zeynep kıpırdıyordu ve o an dünyalar benim olmuştu. Hemen içeri girdim doktorların hayır olmaz demesine rağmen. Girdim ve yatağın kenarına oturup Zeynep'e baktım ona baktıkça kaybolduğumu hissettim oda bana bakıyordu ama olanlardan hiç bi fikri dahi yoktu sadece benim ona dediğim söz vardı senden nefret ediyorum.
Bu ona ne kadar acı verdiğini düşünebiliyordum ve ona artık açıklamalıydım hayalimdeki Kerem olmalıydım ben iyi olabilirdim Zeynep'i üzmeye bilirdim ve Zeynep'in benim sevgime ihtiyacı vardı aslında onu ayakta tutan hayalimdi onla konuşmamdı..
Z : Ke -ohoh Kerem
K : Zeynep tamam yorma kendini nolur herşeyi anlatıcam sana burdan çıkalım sen kendini bırakma herşey güzel olucak
Z : Kerem .Hayal gördüm biliyor musun arada duraklar yorulur sen bana barda aşkını itiraf ediyordun çok güzeldi ve ben senin elinden tuttum biz mutlu olucaktık ama bu hayal gerçek olmayacak kadar güzeldi şimdi benim söylediklerimi unut barda hiç karşılaşmamış gibi olalım nolur benim daha fazlasını kaldıracak gücüm kalmadı nolur
O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü hayal kırıklığı vardı birazda pişmanlık kendimi hiç bu kadar kötü hissetmemiştim keşke zamanı geri alabilseydim keşke..
Ve gözlerimden akan iki çift yas..
Evet 2. bölümünde sonuna geldik bu sefer sınır geçmezse bölüm geç gelir söylüyelim sınırımız +15 geçmezse gelmez şimdiden söylüyelim :)
