BASKETBOL İLE TANIŞMAM

İYİ VE KÖTÜ BİR ŞEKİLDE GEÇEN 2 SEZON

Bir sporcunun idealleri,hayalleri vardır.Bunları gerçekleştirebilmeleri için onlara bir öz güven vermek gerekir.Destek olmak gerekir,kavgalı da olsan,takımda anlaşamadıklarında olsa bunları sahanın dışında tutmak gerekir ancak bunu başarmayı istersen zorlanacaksın çünkü bazı kişilikler seni zorlayacak.Bu kişilik belki antrenörün bazen de takım arkadaşın olabilir.

Kağıtspor'daki ilk senemde bu olayların nasıl olduğunu çok iyi anladım.Örneğin 20/05/2017 yılında oynadığımız DYSK maçı.Bu maçta ilk başta güzel bir seri ile maça başlamıştık sonra yediğimiz baskının ardından gelen hızlı hücum sayılarıyla ilk çeyrek 14-14 bitmişti (normalde 14-6 idi) ben orta sahada top gelsin diye bekliyordum ama bizimkiler sayesinde eşitlikle bitmişti. Benche oturduğumuzda güzel bir fırça yemiştik ama suç bende değildi çünkü ben baskıdan çıkma taktiğinde durmam gereken yerdeydim.Her neyse konuya devam edelim. İkinci çeyreğe 14-14 beraberlikle girdik güzel de oynuyorduk sonra benim kondisyon bitti koşamaz oldum 128 kilo 1.88 boyunda bir oyuncu her maç neredeyse 40 dakika oynuyor antrenör bağırmaya başladı ''Koşsana!!!!'' diye bende koşmaya çalıştım,sınırlarımı zorladım sonra ikinci çeyrek 30-27 bitti devre arasında bile doğru düzgün dinlenmeden oyuna başlıyorduk sürekli böyleydi ancak son maçımızda dinlenebiliyorduk . Üçüncü çeyreğe girdiğimizde fark  3 iken bitime 5 dakika kala bir faul aldım ve antrenörüm bana bağırmaya devam ederken ki ilk defa babam beni tek başına izlemeye gelmiş.Onun verdiği gururla oynarken bir anda tartışmaya başladılar ve bende o arada faul atmaya hazırlanırken antrenörümün babama ''SEN KİMSİN YA?!'' diye bağırmasıyla iyice sinirlenmiştim.Babamda ''BEN BİR VELİYİM VE SEN SÜREKLİ 15 VE 10 NUMARAYA BAĞIRIRKEN NEDEN 5 NUMARAYA HİÇ BAĞIRMIYORSUN,5 NUMARA 15 NUMARADAN DAHA FAZLA HATA YAPTI'' dedi sonra atışlarımı attım ve benche oturdum.Oturduğumda ellerim aynı Parkinson hastasının elleri gibi tir tir titriyordu.Elimin halini gören takım arkadaşlarım bana ''SAKİN OL!!'' diyorlardı sonra Çeyrek bitti ve çeyreğin skoru 34-49 (7-19) 5 sayı ben atmışım 2 de Hamit (5 Numara) yavaş yavaş sakinleştim ve hoca beni oyuna alacakken takım arkadaşlarıma döndüm ve dedim ki ''BEN HARİÇ KİMSE BENİ DURDURAMAYACAK VE MAÇI ÇEVİRECEĞİM''dedim ve maça girdiğimde fark 20 olmuştu o zamana kadar nasıl cluchtimer, defensive stopper ve sharpshooter olunur ilk defa o zaman öğrendim bu özellikler sadece NBA 2K17 de falan var diye bilirken gerçek hayatta olduğunu gördüm ve maçı 50-52 ye kadar getirdim sonra da 52-52 eşitliği getirecek olan sayının asistini yapmıştım çok değişikti.Baseline(dip çizgi)dan flashcut yapan arkadaşımı gördüm ve 3lük atar gibi yaptım ve arkadaşın tam eline gelecek şekilde ayarlayıp alleyoop yaptırmıştım ve 52-52 eşitlik geldi.Maç o kadar nefes kesiciydi ki anlatılmaz,tribünler boş ama sanki dolu gibi bir baskı vardı aslında doluydu çünkü DYSK taraftarları(veliler) vardı.O kadar sıkıntılı süreler vardı ki 1 dakika gibi ki 1 dakika dediğin şey basketbolda 1 saat gibidir,her an her şey olabilir.Hızlı hücumdan bir sayı yedik ve durum 54-52 iken takımın 54.ve kendimin 24.sayısını atmıştım ve durum 54-54 eşitliği sağlamıştık sonra da hızlı hücuma giden eli sıcak olan arkadaşa 6 numaralı oyuncumuz faul yaptı (keşke yapmaz olaydı) çocuk bize 2/2 geçirdi ve 56-54 yaptı son saniyeler artık ki kalan süre 7 ya da 5 saniye.Antrenör hemen mola aldı ve taktiği çizdi,dedim ki benden oynarız diye o kadar maçı çevirmişim elim de sıcak ama bilin bakalım ne oldu? Oyun benimle başladı ve eli en çok soğuk olan arkadaşla bitti ve yıkılmıştım.Soyunma odasında antrenör hepimizi tebrik ederken ben ayrı bir tebrik bekledim ama gelmedi ve umursamadım,sonra maç kağıdını almaya gittiğimde yanıma geldi ve dedi ki '' O ADAM SENİN BABAN MIYDI? SÖYLE ONA EĞER BİR DAHA BÖYLE BİR ŞEY YAPARSA BOZUŞURUZ'' diye bende tamam dedim ama yine umursamadım :-D belkide kariyerim boyunca geçen en güzel maçlardan biriydi.İkinci sezon da ise takım değişmiş ve bazı arkadaşlar aramızdan ayrılmıştı.Her neyse yazın yeni sezon hazırlıkları yapılırken ağır ve kritik bir sakatlık yaşadım baş parmak tendonundan ve sakatlık 1 yıldır devam ediyor ve bu şekilde maçlarda oynadım (OKUL + KULÜP) bu esnada da dedim ki ''SEZONUN YARISINDA YA İHTİSAS'A GERİ DÖNERİM YA DA SENEYE HAKEM OLURUM'' ve şu anda hakem olmaya hazırlanıyorum,Hakem aday adayıyım ve kursun başlayıp bitmesini bir an önce dört gözle çekiyorum...