UKY

18/11 - 2018

Böyle pat diye baslamak gerek bazen, fazla düsünmeden, üzerinde fazla durmadan, su anda bunu yapacagim. Keske gercek hayatta da fazla düsünmeden hareket edebilsem ama yapamiyorum iste. Hicbir zaman az düsünen, kafama takmayan bir insan olamadim, hala da ayniyim. Annem hep bu kadar düsüne düsüne kafayi yiyeceksin diyor, belki yemisimdir kim bilir... öyle asiri derece de ölüyorum, bitiyorum diye duygular icerinde degilim ama icim böyle kipir kipir. Icimdeki bu kipirdamanin nedeninin ne oldugunu da galiba iyi biliyorum. Sevincliyim, heyecanliyim ama icimdeki konusan ben, sanki böyle olmaya devam edersem cok üzülecekmisim diyor. Korkdugum aklima gelmeye calisan o sey, ne kadar ben istesem de bir yerlerden yol buluyor kendisine. Lütfen o da olmasin diyorum icimden, lütfen lütfen. Ara sira kontrol ediyorum o da bakiyormu diye. Bakmiyor sanki ama iste sankiler var. Biraz da bakiyor gibi, emin olamiyorum ve bu belirsizlik beni bir cikmaza sürükler diye de korkuyorum bir yandan. Bakip bakmamasi neden bu kadar önemli diye düsünüyor olabilirsiniz, önemli cünkü tanisali 3 ay da olsa insan eger bir seyler paylasiyorsa o insanla önemli oluyor. Haftanin 5 günü beraber oturup kalkiyorsa, beraber yiyip iciyorda önemli oluyor. Onu ilk göreli de 3 ay oluyor, onu da haftanin 5 günü görüyorum. Ikimizde görüyoruz. Aslinda bakarsan ilk gören o, ama ilk hisseden onun oldugunu düsünmüyorum. Ben ilk resmini gördügüm anda onu zaten hissetmistim, ismini ve nereli oldugunu baska birsey zannediyordum sadece. Onu tabi normal olarak biraz zaman gecince anladim, aslinda cok fazla bir zaman degil bir kac gün. 3 aydir neredeyse hergün ayni yerde olmamiza ragmen bir kere bile olsa hic konusmadik onunla. Su anda aklima geldikce heyecanlaniyorum ve salak gibi bir gülümseme beliriyor dudaklarimda. Her ne kadar yarin seni görmeyi istesemde, galiba annem kazandi, o yüzden bir gün daha bekliyecegim o güzel yüzünü, essiz o bakislarini, gözlerinin o kendine has ve mükemmel ötesi güzelligini, kivir kivir saclarini görmeyi. Biliyor musun korkuyorum ya gidersin diye. Lütfen gitme tamammi, daha 3 senemiz var önümüzde. Uzaktan geliyorsun lütfen o yollar seni yormasin, lütfen gel olurmu, gelki sana hasret kalmayayim. Benim olmasan yada ben senin olmasam da sen yine gel. Daha yazmak istedigim o kadar cok sey varki. Bakislarina yazilacak o kadar cok sey varki, yaz yaz bitmez. Peki ya göz göze gelmemiz, hem de birden fazla kez. Daha baslardaydi, kapinin bir tarafinda ben diger tarafinda sen. Ikimizde ayni anda tutuyoruz kapinin kulpunu, ve ayni zaman da aciyoruz. Sonra gözlerin gözlerime degiyor ve zaman duruyor. Sen, ben, biz duruyoruz. Hani o gec olan carsamba günlerinden biri yine, bir arka sirada, pencerenin yaninda oturuyorsun. Adam birsey soruyor ama sen ona degil bana bakiyorsun. Ve dudagindaki o hafif gülümseme, kendini saklar gibi böyle sandalyede yavasca asagiya dogru kayisin, seni görmesin diye. Mükemmeldin.