No Name

-Three-

Eren

Eve geldiğimde direk odama girdim. İçimde bir hüzün vardı öyle rahatsız ediciydi ki boğuluyormuş gibi hissediyordum.

Yatağıma yatıp gözlerimi yumdum yüzümde  hissettiğim ıslaklıkla iyice yatağa sindim. Biraz ağlamaya ihtiyacım vardı.

Aklıma saatin kaç olduğu gelince direk telefonumu açıp baktım 23.30 saat çoktan geçmişti. Bu sefer onu aramayacaktım. Yorgun ve uykusuzdum.

__________

Uyandığımda belime saplanan acıyla seslice inledim açık olan camı gördüğümde o an kendimi küfür etmemek için zor tuttum.

Zar zor yataktan kalkıp banyoya girdim yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Hala üstümde dünkü kıyafetler vardı. Odama girip dolabımdan işe uygun kıyafetler seçip üstümü değiştirdim çokta kıyafetim yoktu ya.

Odamdan tekrar çıkıp anneme baktım hala uyuyordu. Bugün tatil di bu yüzden ikinci bir iş aramalıydım yoksa bu borcun bitmesi zordu. Yoksa evimizden olacaktık bunun olmasını kesinlikle istemiyordum.

Evden çıkıp sakince yürümeye başladım. İçimde ki sıkıntı beni yiyip bitiriyordu sigara alacak para bile yoktu her yeni gün sınavdı sanki.

Caddelerde dolaşıp dükkanların önünden geçip duruyordum ama hiç bir iş ilanı yoktu. Neyim var ne zamandır bu kadar şansız oldum. Tanrım beni neden böyle şeylerle sınıyorsun.

Kimse olmayan parka girip banka oturdum nereye kadar böyle devam edecekti, şimdiden yoruldum.

Telefonu çıkarıp saate baktım daha 23.30 olmasına vardı derin nefes alıp telefonumu cebime koydum. Düşündüm de konuştuğum kişi kimdi, neye benziyordu belki mafya bile olabilirdi.

Neden bunu sürdürdüğümü hiç bilmiyorum. Sadece sevgilim tarafından yediğim ağır darbe sonucu kendimi çok yalnız hissediyorum. Sadece tanımadığım birisi  ile konuşmak daha rahat hissettiriyordu. Ne ben onu tanıyorum ne de o beni.

Telefonumu çıkarıp rast gele müzik açtım gözlerim ise gökyüzünde kitlenmişti. Şuan uzun zamandan sonra ilk defa bu kadar huzurlu hissettiğim bir andı.

Düşünmeyi o an bıraktım ve zihnim boşaldı, göz kapaklarım kapandı. Ağlayasım geliyordu daha önce hissetmediğim bir şeyi hissediyorum sanki her şey bana karşıymış gibi.

Telefondan gelen müzik sesi değiştiğinde birisinin beni aradığını anladım direk telefonu açıp cevap verdim.

"Alo"

"Merhaba velet."

"Bir dakika şuan cidden şaşkınlık içerisindeyim sen, sen beni aradın aman tanrım!"

"Sence çok abartı tepki vermiyor musun?"

"Bir gün benim yaşadığımı yaşaman dileğiyle. Her neyse, neden aradığınızı sorabilir miyim bayım?"

"Sadece birisi ile konuşmaya ihtiyacım vardı ve nedense aklıma sen geldin."

"Her zaman beni arayabilirsiniz."

"Peki, öyle yaparım."

"Sadece bu farklılığın bugün için mi yoksa tekrar kaba haline geri dönecek misin?"

"Bak velet sen sadece hep sinirli olduğum ana denk geliyor ve uykumu bölüyordun, ben hayatı yoğun yaşayan bir insanım."

"Ne iş yapıyorsunuz ki?"

"Bunu sana söyleyemem velet."

"Peki, sorun değil."

"Şimdi kapatmam gerek velet ben seni arayana kadar bekle."

"Bekleyeceğim. Kendine dikkat et."

"Sende ufaklık."

Telefon kapandığında hala şaşkındım. Sadece onunla konuşmak bu sefer çok güzel hissettirmişti gülerek banktan kalkıp yürümeye başladım. Neden bu kadar mutlu hissediyordum?