LACEY’S POV
“Can’t you understand it? He don’t love you anymore. He’s mine. Now, fuck off!”Pa-ulit-ulit na nag-eecho sa sistema ko ang mga salitang yun. “That bitch!” I say with gritted teeth.
Sakay ako ngayon sa sasakyan na ipinasundo sa akin ng mommy mula sa airport. It’s been 5 years since I migrated with mom to Illinois akala ko hinding-hindi na ako makakabalik ulit dito sa Pilipinas. But yesterday, dad told me to go here to unwind and relax even just for a week pero alam ko naman talaga kung ano ang tinutukoy ng daddy eh at yun din naman ang gusto ko talaga.
After what happened, I really need to fix myself and I think magagawa ko lang yun kung malayo ako sa kanya, sa kanilang dalawa. “Shit! Aaron, why did you to this to me? How dare you!” Napapapikit pa rin ako sa sakit pag naaalala ko ang mga nangyayari.
“I’m sorry Lace, I have to choose Tara over you. I’m really sorry.” Shit! Hindi ko talaga maintindihan. Bakit kay Tara pa? Of all people sa kaaway ko pa talaga. Yun ang hinding-hindi ko matatanggap, si Tara Graffis lang naman kasi ang ka-kompetinsya ko sa lahat-lahat; beauty, body, brain, popularity, wealth and kay Aaron. Walang-wala na sana siya, pero paanong nangyari na nakipag-break sa akin si Aaron at ipinagpalit ako kay Tara?
Me? Lace Carleigh de Rosales Edwards. They humiliated in front of many people. Baka di nila alam ang pangalang taglay ko, well, I will let them know when I get back. Not now, masyado ko pang mahal si Aaron para paghigantihan, kailangan ko munang maka-move-on para maisagawa ang mga plano ko.
Alam kong may nangyayari na hindi ko alam kaya bago ako umuwi dito ay kumuha na ako ng private investigator to investigate everything. At sa pagbabalik ko, humanda sila.
Siguro ngayon masayang-masaya ang lokaret na babae na yun at nagpa-party na sa isiping wala na ako sa Illinois at bumalik na ako dito sa Pilipinas wala na siyang ka-kompetinsya sa unibersidad. “I’ll be back with exact revenge. I promise you that bitch.” I smirked.
Natatanaw ko na ang mansion at nakikita ko na si mommy sa harap ng pinto na naghihintay sa akin, miss na miss ko na siya. 2 weeks na kasi siya dito sa Pilipinas inaasikaso ang mga naiwan niyang business 5 years ago that she till manage from afar, nagka-problema lang ng kaunti kaya kailangan niyang maka-uwi dito.
“Baby, I miss you so much.” Patakbong sabi ni mommy sabay halik at yakap sakin. Yinakap ko din siya at hinalikan. “How are you?”
“Umm, I’m fine, mom.” Kumalas na ako sa pagkakayakap niya at saka diretsong pumasok na ng mansion.
“Dad told me what happened to you and—“ Hinarap ko siya at nakita kong nagsalita siya ulit kaya dumiretso naman ako ng lakad “Aaron and Tara, you wanna talk about it?” sabi niya sa may likuran ko at sumunod sa’kin papasok.
Hinarap ko ulit si mommy at kitang-kita ko sa mata niya ang pagka-concern sa’kin. “No mom. Not now, I’m tired.”
“Okay. Basta if you need someone to talk to, I’m just here. Pinaayos ko na ang room mo sa taas, akyat ka na muna at magpahinga ipapatawag na lang kita mamaya sa dinner time.”
“Okay.” Napatungo na lang ako sa hagdan at umakyat na pero bago ko pa nabuksan ang room ko ay narinig ko ulit na nagsalita siya.
“Lacey, don’t forget to call your dad. Inform him that you’re here na with me.”
“I will.” Linakasan ko na lang ang boses ko at hindi na nag-abalang lumingon pa. Binuksan ko ang pinto ng kwarto ko at nagtuloy na pumasok dun.
