When We Fall (When Trilogy #3)

Chapter 19

Chapter 19

Over And Over Again

"Here..." Oras na makapasok ako sa loob ng kotse ay iniabot ko kay Yael ang isang bote ng C2. Ininom ko na kasi ang morning after sa loob ng drugstore at naisipan ko na ring ibili ng inumin ang mag-ama.

"Thanks..." Aniya at tinanggap iyon. Nang makuha niya ang bote ay kaagad iyong sinubukang abutin ni Mikel.

Tumawa si Yael at itinaas bahagyang inalayo sa kanya ang bote.

"Dada! Dada!" Mikel said while trying to reach for the bottle and blabbering words that we could not clearly understand.

Yael shot me a convincing look. Napailing na lamang ako sa kanya.

"I also bought something for him." Sabi ko at inilabas ang chocolate drink na naka carton. Kinuha ko si Mikel mula kay Yael at pinaupo siya sa aking kandungan. Nang mapansin niya kaagad ang chocolate drink na hawak ko ay iyon na ang pilit niyang inaabot.

"Ready to go home?"

Binalingan ko nang tingin si Yael nang marinig ko siyang magsalita. He was already looking at me, waiting for my response.

I gave him a faint smile before nodding my head. Tumango lang din siya habang isinasara ang cap noong bote ng C2 na hawak niya.

As usual ay tahimik lang kami buong biyahe at tanging si Mikel lang ang gumagawa ng ingay. Mas lalo nga siyang naging hyper ngayon dahil busog nanaman siya.

"Woooow! Dog! Dog!" Itinuro pa niya mula sa bintana ang asong kalye na nadaanan namin. Napangiti ako. Palagi talaga siyang namamangha sa tuwing nakakita siya ng mga aso.

Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Yael habang mabilis ang pagpalit-palit nang tingin niya sa daan at kay Mikel. Kung hindi nga lang siguro siya nagmamaneho ay baka pinanggigilan na niya ang pisngi ni Mikel.

Pinagmasdan ko si Yael na ngayon ay sa daan na ang focus. He looks relaxed and his aura is so light but still, I cannot assure how he really feels inside. Noon pa man talaga ay mahirap na siyang basahin pero mas lalo naman yatang humirap ngayon.

I don't know what's running on his mind at this exact moment. He may look calm from the outside but I know that he's dealing with his own chaos on the inside.

I just don't know what chaos that he's been dealing with dahil wala naman siyang sinasabi sa akin and this might sound stupid but I want to know. I want to know everything not because I'm curious but because I want to help.

Ikiniling niya ang kanyang ulo sa aking direksyon nang maramdaman niyang nakatingin ako sa kanya. Kaagad na lamang akong nag-iwas nang tingin.

Akala ko nga ay pupunahin niya pa ang pagtitig ko kanina sa kanya pero salamat na lang at hindi na niya ginawa.

Tumingin na lamang ako sa bintana upang makita ang dinadaanan namin dito sa siyudad.

Napangiti ako.

Someday, I will come back to this city. Alone and lonely but that's okay because in this city is where I belong.

I've been to a lot of cities, New York City, Manila City but nothing can compare the fuzzy warm feeling inside when I was in Angeles.

This city has a big part of who I became... The way I dress, the way I walk and talk, almost everything about me.

This is where I fell in love, got broken, and got healed. This is where I learned to stand on my own feet, that no matter how painful and hard the situation is you just have to stand up and continue fighting to win your battles.