Απόκοσμο...

Σχιζοφρένεια.

Μία νύχτα όμορφη καλοκαιρινή 2 παιδιά ο Πέτρος και η Ελένη είπαν να βγουν να απολαύσουν τον αέρα που μύριζε θυμάρι και θάλασσα στο νησάκι τους .
Ήταν φιλοι από παιδιά . Μια πόρτα χωριζε τα σπίτια τους...Ο Πέτρος την ήθελε την Ελένη από το λύκειο μέχρι να φύγει στα 22 της για την Αθηνα .... Πέντε ολόκληρα χρόνια έμεινε εκεί για να γυρίσει πάλι στο νησί στα 27 της χρόνια και συνάντησε τον Πέτρο εκείνη τη νύχτα να θυμηθούν τα παλιά .
Έκαμαν λοιπόν τη βόλτα τους δίπλα στην θάλασσα που τους έβρεχε τα γυμνά τους πόδια με τα μικρά κύματά της, η Ελένη κοιτουσε τον Πέτρο στα μάτια και αναρωτιόταν πώς τόσα χρόνια δεν είχε δει ποσο όμορφα ήταν...Εκείνο το βράδυ ενώθηκαν τα κορμιά και οι ψυχές τους με τα κύματα να σκεπάζουν τα γυμνά σώματά τους και το φεγγαρι να πλέκει γι αυτούς όμορφες κορδέλες φωτός για να γίνουν πιο λαμπρά τα μάτια τους που ξεχειλιζαν από έρωτα.
"Τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει αυτό το βράδυ" της είπε...
Καθώς εκείνη τον κρατούσε στην αγκαλιά της μια φωνή της ψιθύρισε "Μην τον εμπιστεύεσαι!" Κι εκείνη έσκυψε το κεφάλι και τον κοίταξε να κοιμάται στα γυμνά της στήθη .
"Μην τον εμπιστεύεσαι! Σκότωσέ τον !"
Η φωνή ήταν πιο δυνατή αυτή τη φορά σηκώθηκε γρήγορα και τον κοίταξε...Το βλέμμα του είχε κάτι απόκοσμο και το φρικιαστικο χαμόγελο που άστραψε στο πρόσωπό του την έκανε να τρέξει μακριά.Αυτός την ακολουθούσε περπατώντας καθώς την έβλεπε να πέφτει και να ξεσπά σε κλάματα, την άρπαξε στην αγκαλιά του.Εκείνη με τρομο έκανε να φύγει και αυτός την άρπαξε από τα μαλλιά και την φίλησε. Αμέσως έχασε τις αισθήσεις της το επόμενο πρωί ξύπνησε από τις σειρήνες του ασθενοφόρου και της αστυνομίας . Ο Πέτρος πλάι της νεκρός και χτυπημένος στο κεφάλι από αιχμηρό αντικείμενο, ίσως μία μυτερη πέτρα αυτή που γεμάτη αίματα βρισκόταν στα χέρια της Ελένης που ποτέ δεν έτρεξε μακριά του ,ποτέ δεν την άρπαξε από τα μαλλιά και ποτέ δεν είχε κακές προθέσεις. Μονο η Ελένη είχε κάτι. Κάποια αρρώστια με όνομα σχιζοφρένεια χωρίς βελτίωση και σε προχωρημένο στάδιο. Μικρό το νησί και η οικογένειά της πουριτανή για το τι θα πει ο κόσμος φοβήθηκαν και το κράτησαν μυστικό καθώς την έστειλαν στην Αθήνα για θεραπεία .Εκείνη έδειξε καλή διαγωγή και δεν την θεώρησαν επικίνδυνη και έτσι γύρισε πίσω...

Ποιός την θυμάται αυτή την ιστορία τώρα...Κάνεις.
Τον Πέτρο τον έθαψαν οι δικοί του με θλίψη και τιμές, την Ελένη την έκλεισαν σε ψυχιατρείο και μετά από εννέα μήνες γέννησε εκεί μέσα ένα αγοράκι καρπός του Πέτρου και δικός της .Την επιμέλειά ανέλαβε μια οικογένειά από εκείνες τις πλούσιες και πήρε τον μικρό πέντε ετών από το ορφανοτροφείο και τον πήγαν στην Αθηνα . Είκοσι χρόνια μετά βρήκαν τον Αχιλλέα όπως τον ονόμασαν μέσα στα αίματα και την τριμελή οικογένειά νεκρή.Η οικογένειά είχε και ένα κοριτσάκι επτά ετών .Η αστυνομία θεώρησε το γεγονός ληστεία και τον Αχιλλέα μονο και ορφανό στα εικοσιπέντε του χρόνια να μένει στην Αθήνα για πάντα .Τώρα τριγυρνάει ανάμεσά μας με ένα παρουσιαστικό αξιοπρεπές καθώς είναι και μεγάλος σε ηλικία. Κανείς δεν τους είπε τότε πως η σχιζοφρένεια είναι κληρονομική...

Τελος.