A Mr. Right

prologue

"Happy bday to you! Happy bday to you, happy bday, happy bday, happy bday velvet!"

Nagising ako sa energetic na kanta nila tatay at nanay, they're wearing their big smiles and wearing bday caps at may mga balloons pa. Grabe ha, di naman sila nag effort nyan. Napansin ko naman ang cake na hawak ni nanay, di ako maka paniwalang I'm already 30 years old!!!

Ganun kabilis? Grabe tanda ko na nga
"Nak mag wish ka na dali" sabi ni tatay, nawaglit ang pag muni muni ko.
I close my eyes and blow my candles, and make a wish what my heart desires.
As I open my eyes again I saw my parents looking at me as if I'm still their little daughter. How grateful I am that they were here beside me in my ups and downs. I really love them.

Yes, I'm 30 and still single. Ganito pala kabilis tumakbo ang oras. Naunahan pa ko ng kapatid kong lalaki na may sariling pamilya na rin at isang anak. Kahit masaya naman ako sa piling ng magulang ko, di ko pa rin maiwasang matakot. Pano kung tuluyan na kong maging matandang dalaga? May magkakaguto pa rin kaya sa'kin sa edad kong to?

1. "KAILAN KA BA MAG AASAWA?"
2. "ANO NA BAKIT HANGGANG NGAYON WALA PA RIN?"
3. "MAY NANLILIGAW BA SAYO"?
yan ang top 3 questions ng mga tao sakin. Na immune na ko sa 1 & 2 eh. Sanay na ko sa tanong na yan. Ilang taon ko na bang natiis yan? Pero ang masaklap ang #3. Nga nga talaga.
Pag tumitingin naman ako sa salamin. Ok naman ah, may panlaban naman eh. Di man tayo pangit ah, pero anong problema?
Bakit hanggang ngayon di pa rin sya dumarating.
Di na naman ako choosy, basta mabait pwede na.