နမ္​းခ်င္​တယ္​..သနပ္​ခါးပန္​း​ေလး

အပုိင္​း(2)

      'Jimin..'
    
      'ဗ်ာ...'
     
      'ငါညက ျပန္​​ေရာက္​လာၿပီး တန္​းသတိလစ္​
သြားတာလား..'
      
      'ဟုတ္​တယ္​..အစ္​ကုိ​ေလးျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့
​ေလးနာရီ​ေက်ာ္​​ေက်ာ္​​ေလာက္​ရွိၿပီ ၊Jungho hyungတုိ႔ အစ္​ကုိ​ေလးဆုိင္​ကယ္​ႀကီးကုိ
ကား​ေပၚမွာတင္​လာၾကတာ..'
      
        Junghoဆုိသည္​့ နာမည္​ၾကားတာနွင္​့
သူ႔မ်က္​နွာ မဲ့ခနဲျဖစ္​၏ ။ သူတုိ႔ထြက္​လာတဲ့အထိ
ဆုိင္​ကယ္​ လဲလ်က္​သားရွိ​ေန​ေသးလို႔ လူကုိ
လိုက္​ရွာၾကတာျဖစ္​မည္​။ Jiminကသူအကီ် ၤ
လဲဖုိ႔ ဗီရုိထဲမွာအက်ီ ၤ​ေ႐ြး​ေနရင္​း..၊
     
     'ဒဏ္​ရာက ဘယ္​လို​ေန​ေသးလဲအစ္​ကုိ​ေလး
..သုံးခ်က္​​ေတာင္​ခ်ဴ ပ္​လိုက္​ရတာ ၊ သိပ္​မစိုးရိမ္​
ရ​ေပမယ္​့ ​ေသြးထြက္​မ်ားလြန္​းလို႔ သတိလစ္​
သြားတာတဲ့..ဆရာဝန္​လည္​း သူတုိ႔ဘဲပင္​့လာ
ၾကတာ ၊ မမNancyဆုိရင္​..'

     '​ဟိတ္​​ေကာင္​..မင္​းပါးစပ္​ကုိပိတ္​ထား..'
 
      Jiminပါးစပ္​ပိတ္​ထား​ေပမယ္​့ မ်က္​နာမွာ
အံ့ၾသဟန္​က အထင္းသား။ အိမ္​မွာdinner
လုပ္​တုိင္​း ဒီအုပ္​စုဘဲ အိမ္​​ေပၚ​ေရာက္​​ေရာက္​
လာတတ္​သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ မမNancyဆုိတာ..
       
    'Jimin..'
       
   'ဗ်ာ..အစ္​ကုိ​ေလး..'
 
   '​​ေမးျမန္​းစပ္​စုခ်င္​​ေနတဲ့ မင္​းမ်က္​နွာႀကီးကုိျပင္​..'
 
    'ဟုတ္​ကဲ့ပါ..'

    'Junghoအပါအဝင္​ အဲ့ဒီထဲကလူ ဘယ္​သူ
လာလာ..ဖုန္းဆက္​ဆက္​..အိမ္​ထဲလည္​း​ေခၚ
မသြင္​းနဲ႔၊ ငါ့ကုိလဲ​ေခၚမ​ေပးနဲ႔၊ၾကားတယ္​​ေနာ္​'

    'ဟုတ္​ကဲ့ အစ္​ကုိ​ေလး'

     'အဲ့တာၿပီးရင္​ ဂုိ​ေဒါင္​ထဲမွာ ကားတစ္​စီးရွိ
​ေသးတယ္​၊ ဆီျဖည္​့ၿပီး မင္​းBusanကုိျပန္​သြား.'
  
      'ဗ်ာ..'

     'ျပန္​​​ေမးမ​ေနနဲ႔..၊​ေျပာတာကုိ​ေသခ်ာလုပ္​ခဲ့..'

      Jimin အကီ် ၤတစ္​စုံကုိ ခုတင္​​ေဘးမွာ
ခ်လိုက္​ရင္​း ​ေခါင္​းတညိတ္​ညိတ္​နွင္​့ နာခံရွာ၏။

      'Busanကထြက္​လာၿပီး ခုနွစ္​​မုိင္​​ေလာက္​ဘဲ
..ဟုတ္​တယ္​၊ အဲ့ဒီ​ေလာက္​မွာ သနပ္​ခါးပင္​ရွိတဲ့
အိမ္​ကုိ စုံစမ္​း..'