...Mijn moeder is. 'Moeder, waar ben ik' zeg ik. 'Lieverdje toch, ik heb zo uitgekeken naar vandaag' zegt ze. 'Wat doe ik hier' vraag ik. 'Ik zal beginnen bij het begin' begint ze 'Vroeger toen ik klein was mishandelde mijn vader me en mijn moeder die was weg, ik liep weg omdat jij er kwam, maar je kwam er maar voor 1 reden. Ik wou dat jij je net zo zou voelen als ik me voelde' zegt ze. 'Waarom nu pas' vraag ik. 'Omdat ik er achterkam dat ik zwanger was toen ik 16 jaar en 5 maanden was en toen heb jij mijn leven nog meer verpest' zegt ze. 'Dat doet pas pijn. 'Luke of Meghan of Amber zullen je niet komen redden hoor lieverd' zegt ze. 'Wat heb je met hen gedaan' roep ik kwaad. 'Ik niks maar mijn handlanger zal het je wel uitleggen' zegt ze met een gemeen grijns. Fabian komt vanuit de schaduw en zegt 'Gisteren was allemaal maar nep maar zo was je makkelijker mee te krijgen ik kon gewoon zeggen lieverd, kom is ik heb een verassing' zegt hij met een gemeen blik. 'wat heb je met mijn vrienden gedaan' zeg ik kwaad. 'Meghan was niet zo moeilijk, haar heb ik in haar kamer opgesloten en alles dicht getimmerd uiteindelijk zal ze wel sterven van de honger en dorst, Amber, Lowie en Lore heb ik in 1 klap gedaan dat was al moeilijker maar toen ik Lore in haar maag heb geschoten waren ze stil en duwde ik hun bij Meghan en dan was er nog de goeie Luke, die mij niet geloofden dat je weg was en dus heb ik dit voor je' zegt hij, hij loopt weg en 2 minuten later sleept hij Luke binnen. De tranen rollen over mijn wangen, 'al mijn vriende weg' gaat er door mijn hoofd. Als ik naar Luke wil kruipen slaagt mijn moeder me recht in mijn gezicht. De tranen rollen en blijven maar rollen. Fabian komt voor me zitten en fluistert 'Als je wilt mag je gaan maar dan moet Luke kijken hoe jij met mij naar bed gaat' zegt hij. 'Nooit' zeg ik. Hij shot in mijn maag en ik kripeer van de pijn. Fabian gaat weg en mijn moeder komt voor me zitten 'Ik wil je natuurlijk niet laten sterven zonder vragen dus je vader noemt Ethan Street en je hebt nog een tweeling broer Emiel, het is hem gelukt om hem te redden maar voor jou was hij te laat' zegt ze en ze slaagt me recht op mijn neus. Ik schreeuw het uit van de pijn en ik probeer Luke wakker te maken, als Luke niet wakker word kruip ik naar hem toen en probeer met mijn handen door zijn haar te aaien. 'Zo heb ik nooit van je vader gehoud gij was meer een persoon dat ik nodig had voor een kind' zegt ze. Ik kijk haar aan en de tranen blijven komen. Als mijn moeder ook weg is fluister ik 'Luke, ik beloof dat het goed komt'. Hij beweegt zijn hoofd en ik zeg hoopvol 'Luke word wakker'. Hij doet zijn ogen open en vraagt 'Waar zijn we'. 'Lucky, mijn moeder ze heeft ons hier opgesloten en Lore in haar buigeschoten en opgesloten samen met Meghan, Lowie en Amber'. 'En Fabian' vraagt hij. 'Ik ben hier Luke' zegt Fabian. 'Jij doet mee met haar moeder' zegt hij. Fabian knikt en komt naar mij 'Kus me of ik schier hem neer' fluistert hij. Hij kust me en ik kus hem terug. Dan gaat hij terug weg. Ik leg me tegen Luke en begin te huilen. 'Waarom kuste je hem' vraagt Luke zacht. 'hij zei dat hij je anders ging neerschieten' snik ik. Mijn moeder komt binnen en zegt 'Aah Luke je bent wakker'. Ze trekt me bij hem vandaan en shot tegen mijn ribben 'Raak hem nooit meer aan begrepen' zegt ze tegen mij. Ik schreeuw van de pijn maar ik knik. 'Fabian is bezig met de laatste, je niet zo'n goede vriendin Janne' zegt ze. Ik begin harder te huilen en roep 'Laat mijn vriende met rust'. Ze shot nog is in mijn ribben en zegt 'Roep nooit meer, lieverd'. Ik schreeuw van de pijn en ze laat me huilend achter. Fabian komt terug en zegt 'Emilie, je hebt me gistere avond wel echt pijn gedaan, nu moet jij pijn hebben' zegt hij, hij pakt een mes uit zijn zak en ik hoor Luke schreeuwen 'Fabian, niet doen'. Fabian negeert hem en loopt naar mij ik kijk hem met bange ogen aan en hok steekt het mes in mijn been. Ik schreeuw de longen uit mijn lijf en dan steekt hij in mijn schouder daarna in mijn hand en in mijn voet hij blijft steken, ik blijf schreeuwen en hij blijft genieten van mijn pijn. Als hij weg gaat lig ik in een plas bloed en Luke kijkt me bezorgd aan. Hij wil naar me teo kruipen maar met de laatste kracht zeg ik 'Nee Luke, blijf daar'. Luke kijkt me bang en ik probeer te lachen. Ik hoor mijn moeder schreeuwen en er komt een jongen dat op mij lijkt de kamer binnen gevolgd door Fabian. Hij ontwijkt Fabian behendigd en shot hem onderuit, dan komt er een man binnen dat ik herken van op de foto's. 'Eerst , mijn vrienden' zeg ik. De jongen kijkt me niet-begrijpend aan en Luke zegt 'Ze wil dat je eerst onze vrienden gaat redden en dan haar pas'. Hij schud zijn hoofd en ik zie Fabian op staan en naar ons toe lopen 'Achter je' fluister ik. Fabian springt over de jongen en slaagt me tegen mijn slaap en dan word alles zwart.
