Ik ga Lore van haar gebouw halen en samen stappen we naar de bus. Als we thuis zijn loopt Lore naar binnen en roept 'Pap, pap, het was super leuk ik heb mogen zingen voor de klas en ik heb heel veel nieuwe vriendjes en ik wil nooit meerweg'. Ik schop mijn schoenen uit en hang mijn jas weg en zeg 'Waarom is België zo koud'. Mam lacht en zegt 'Het word hier nog kouder, lieverd'. Ik zucht en val in de zetel. 'Heey heey' zegt Lowie vrolijk. 'Wat is er met jou.' vraag ik. 'Niks ik ben gewoon blij omdat mijn schooldag super was' zegt hij. 'De mijne viel mee ik heb 3 nieuwe vriende gemaakt en iemand mag me al niet' zeg ik blij. 'Emilie' roept amber terwijl ze de trap afrend. 'Bambie, hoe was jou schooldag' vraag ik. 'Saai zonder jou, ik ben al op het plein gestuikelt en ik heb al eten over iemand gegooid' zegt ze lachend. 'Ik ben van mijn stoel gevallen en heb iemand de bijnaam metaalwinkel gegeven' zeg ik met een grijns. 'Hoezo ben je van je stoel gevallen' vraagt ze. 'Iemand trok mijn stoel weg toen ik wou gaan zitten' leg ik uit. Amber grinnikt en zegt 'Niet leuk'. Ik draai met mijn ogen en zucht. Ik kruip uit de de zetel en loop naar mijn kamer. Ik pak mijn boek wiskunde (ik zit misschien op een zang en dans school maar ik heb ook nog normalen lessen) en begin met de sommen uit mijn hoofd te leren. Als ik klaar ben met wiskunde begin ik met Frans en daarna nog alleen zang. Ik pak mijn boek Frans en begin met studeren. 'Dit lukt je nooit' zegt een stemmetje. Na een uur leren ben ik nog niet klaar maar ik heb honger dus loop ik naar beneden. Ik val op mijn stoel tussen Lowie en Amber en begin met eten. 'Ik ben klaar, mag ik terug naar mijn huiswerk' vraag ik. Als mijn moeder knikt loop ik naar mijn kamer en buig me terug over Frans. 'Ik herhaal het morgen voor de les wel snel' mompel ik tegen mezelf. Ik pak mijn notitie boek 'Een nieuw liedje maken, hoe moeilijk kan het zijn' zegt het stemmetje weer. Ik pak mijn pen en ik begin met schrijven
Dit jaar een nieuwe start, nieuwe mensen voor in mijn hart. Het verleden kan ik niet laten gaan, maar ik kan ook niet in het verelden blijven staan. Voor de toekomst ben ik best bang, maar dat duur nog zo lang. Maar als ik het verleden niet snap, wat geeft de toekomst me dan voor pap. Als ik de helft van mezelf maar ken, hoe kan ik dan weten wie ik echt ben? Wie is mijn vader dat is de vraag, dat wil ik weten o zo graag. Aan mijn moeder kan ik het niet vragen die word kwaad, en ik weet niet eens waar alles op slaat. Is hij koning of mijn leeraar, is hij dood normaal of idioot raar. heeft hij bruin haar og toch eerder blond, houd hij van dieren of kiest hij voot bond. Wat heb ik met hem gemeen, en waarom liet hij ons alleen. Ik leg mijn pen weg en scheur mijn bald af, ik stop hem in mijn boek en ik pak mijn controler en begin te spelen op fifa 14. 'Emilie, slapen' roept Lorence. 'Je bent mijn baas niet' roep ik terug. Lorence stormt mijn kamer binnen en gaat voor mijn televisie staan. 'Schuif een beetj eop, je staat in beeld' zeg ik. 'Emilie Charlotre Street, jij gaat naar mij luisteren of je nu wilt of niet' zegt hij kwaad. 'Ik wil het niet, dus ik doe het niet' zeg ik uitdagend. 'Wil je soms huisarst' zegt hij kwaad. Ik zet mijn spel op pauze en ga voor hem staan (we zijn even groot, poeh) 'Je hebt het misschien niet door maar binnen een paar dagen ben je hier weg, je kinderen mogen blijven maar jij gaat weg' zeg ik kwaad. 'Ik kan jou nog altijd naar een kostschool sturen' zegt hij kwaad. 'Doe maar, maar ik ben ingeschreven op Mechelen Arts en ik moet daar zeker een jaar blijven' zeg ik. 'Dan stuur ik je naar internaat in Mechelen' zegt hij. 'Ja en mijn moeder zal dat goed vinden' zeg ik. Hij loopt kwaad mijn kamer uit en ik doe mijn pyjama aan en kruip mijn bed in. Na 5 minuten val ik in een diepe slaap. Om half 5 komt Lorence mijn kamer binnen en trekt hij me uit bed. 'Het is nacht wat doe je' vraag ik half slapend. 'Uit de veren en begin maar met lopen' zegt hij. 'Je bent gek' zeg ik. Hij trekt me recht maar ik val meteen op mijn bed. 'Ik doe niks voor half 7' zeg ik. 'O, jawel dat doe je nu' zegt hij. 'Oké, je hebt gelijk' zeg ik. Ik sta op loop naar de kamer van hij en mijn moeder en begin al zijn kleren in een valies te stoppen, met de valies loop ik naar mijn kamer en ik zeg 'Hier, ik heb je kleren ingepakt en nu kan je vertrekken', ik kruip terug mijn bed in. Om half 7 gaat mijn wekker en kruip ik onder de douche, Ik pak mijn bril, doe mijn kleren aan en zoek mijn lenzen. 'Verdomme, waar zijn mijn lenzen' mompel ik. Lars komt mijn badkamer in en zegt 'Zoek je je lenzen'. Ik draai me om en zeg 'Waar heb je ze gedaan, Lars'. Hij pakt mijn doosje waar mijn lenzen inzitten en loopt naar me toe. 'Geef hier' zeg ik. Hij grijnst en doet het dekseltje van mijn doosjes en kapt heel de inhoud in de pombak. 'Lars, mijn lezen' gil ik. Ik spring op zijn rug begin hem te slagen en te shotten en te krabben. 'Emilie, hou op' roept hij. Lorence en mijn moeder komen de badkamer binnen en kijken mij geschokt aan. 'Ik ga je vermoorden' schreeuw ik. Lorence en mijn moeder komen in actie, Lorence probeert me van Lars zijn te trekken maar ik geef hem "perongeluk" een elleboogstoot en begin een Lars zijn haar te trekken. Amber en Lowie komen nu ook binnen en Lars fluistert in mijn oor 'Als je van hem af gaat maak ik je huiswerk heel de week'. Ik kijk haar aan maar doe verder. Lowie pakt me net boven mijn heupen en trekt me in 1 keer van zijn rug, hij neemt me mee naar zijn kamer en zegt 'Wat heeft hij gedaan'. 'Hij heeft mijn lenzen in de wasbak gegooid' zeg ik. 'Na school mag je hem wurgen, pap is dan toch niet thuis aangezien jij zijn neus hebt gebroken' zeg hij. Ik sta op en loop naar mijn kamer om mijn tas te pakken. Ik loop naar beneden doe mijn schoenen aan en pak mijn jas. Ik loop het huis uit en loop naar de bushalte. 'Emilie wacht' roept Lore naar mij. 'Wat is er, Lore' zeg ik zuchtend. 'Ik loop met je mee' zegt ze. 'Lars is echt een sukkel net als mijn vader, ik ben blij dat Lowie en ik een beetje op mijn moeder lijken' zegt ze. 'Je moeder lijkt me echt super' zeg ik. 'Je, ze was super' zegt ze. 'Ik wou dat ik wist hoe mijn vader is' zeg ik. 'We kunnen hem toch zoeken' zegt Lore. 'Hoe' vraag ik. 'Je moeder heeft een doos op zolder met te titel 'Dingen die Emilie niet meg weten' zegt ze. 'Na school beginnen we' zeg ik. 'Ik ben blij dat pap, jou moeder heeft leren kennen gewoon omdat jij er bent' zegt ze. Ik duwt haar tegen me aan en fluister 'Ik ben blij dat jij mijn zusje bent'. 'Ik hou van je Emilie' zegt ze. 'Ik ook van jou, hoe kan het dat jij niks lijkt op je vader of je broers' zeg ik. 'Geen idee, soms denk ik dan ik gedaopteert ben' zeg ze. 'We moeten rennen, kijk de bus' roep ik. Ik pak haar hand en samen lopen we naar de bus. Als we op onze plek in de bus zitten zijn we buiten adem en lachen we onszelf uit. Als we op school aankomen geef ik haar een laatste knuffel en gaan we naar onze eigen gebouw. Als ik nij mijn kluisje aankom zie ik dat Meghan en Luke al op me wachten. 'Heey meggy, heey Lucky' zeg ik met een lach. 'Vanwaar die bijnamen' vraagt Luke. 'Geen idee' zeg ik. 'Leuke ochtend gehad en hoezo die bril' vraagr Meghan. 'Mijn ochtend was vreselijk' zeg ik. 'Wat is er dan gebeurt' vraagt Luke. 'Mijn stiefbroert heeft mijn lenzen in de pombak gegooid, dus vandaar die bril' zeg ik. 'Wet een rot streek' zegt Meghan. 'Heey iedereen alles kits' zegt Fabian. 'Fabian stop met dat woord' zegt Meghan kwaad. 'Jha Fabulous, hou je mond' zeg ik. Hij legt zijn arm over mijn schouder en zegt 'Ik vind de bijnaam wel leuk hoor, popje' zegt hij. Ik draai met mijn ogen en loop naar ons lokaal. 'Emmy, wacht even' hoot ik Fabian zeggen. Ik draai me om en er is nog maar een paar centimeter tussen onze gezichten. 'Wat is er Fabian' weet ik uit tebrengen. 'Van dichtbij is hij zo mooi' zegt dat vervelende stemmetje weer. 'Ik vroeg me af je na school iets met me wilt gaan doen' zegt hij nerveus. 'Tuurlijk' zeg ik. De lessen kruipen voorbij en het is eindelijk middag. Ik ga naast Fabian zitten en Meghan komt naast me zitten en naast haar gaat Luke zitten. Janne komt naar ons toe en gaa top Luke zijn schoot zitten om hem te kussen. Ik draai met mijn ogen en eet mijn botherhammen verder op. Ik kijk naar Luke en denk 'Waarom heb ik nu ja tegen Fabian gezegd, Luke hem vind ik leuk'. De andere 3 uur ging vlot voorbij en nu was mijn "date" met Fabian. Fabian en ik gaan naar het stad en daar bestellen we een milkshake met 2 rietjes. Als we hebben gelachen en gepraat vraagt Fabian opeens 'Wil je mijn vriendin zijn'. Ik kijk op en ik kijk in de ogen van Luke (hoe dom ik ook ben) zeg ik 'Natuurlijk, Luke'. 'Luke, ik ben Fabian' zegt hij gekwetst. Ik wrijf in mijn ogen en daar zit Fabian terug. 'Zo'n meisje ben je dus' zegt hij 'Een meisje dat me hoop geeft en me dan laat zitten voor mijn beste vriend, ik begrijp het al'. 'Fabian, ik bedoel het niet zo' probeer ik nog. 'Weet je Emilie, ik dacht echt dat jij anders was, anders dan iedereen, maar jij bent gewoon nog erger'. Oké dat kwam hard aan. 'Fabian, blijf toch' zeg ik. 'Nee, weet je, jij bent erger dan Janne' zegt hij en hij loopt weg. 'Dat kwam pas hard aan' zegt het stemmetje weer. Ik pak mijn jas en loop naar huis. Als ik mijn jas net heb weggehangen komt Lore naar me toe gelopen 'Emilie, kom nu mee Valérie in nu niet thuis. het duurde even voor ik besef waar ze het over heeft en dan gaat er een lampje branden 'Juist, kom mee naar de zolder' zeg ik. Als we op de zolder zijn staan er zeker 20 dozen. 'Welke doos bedoel je' vraag ik bezorgd. Lore lacht en pakt een roze doos en geeft de dan aan mij. 'Kom w gaan naar beneden voordat iemand thuiskomt' zeg ik. Lore en ik stappen de trap af en ik ga meteen naar mijn kamer. Ik val neer op mijn bed en doe de doos open. Ik zie allemaal foto's van mezelf met een jonge man met Bruin haar en blauwe ogen. Ik draai een foto om en ik zie op de achterkant een tekstje
Voor mijn liefste prinsesje, gelukkig verjaardag. Ik pak nog wat foto's en hellemaal onderaan de doos ligt een brief ik maak hem open en lees hem
Liefste,prinses Als je dit leest is het hopelijk niet te laat, ik heb je mama met een andere man horen praten ze denkt erover om ons uitelkaar te halen. Ik zal alles doen om bij je te blijven. Je moeder wilt me niet meer dus jullie gaan vast verhuizen als je 16 jaar ben en 5 maanden moet je vluchen, weg van je moeder en als het moet weg van mij. Liefst, papa.
'16 en 5 maanden dat is morgen' mompel ik. 'Je kent hem niet eens blijf gewoon hier' zegt het stemmetje. Ik do emijn pyjama aan en kruip mijn bed in. Ik sluit mijn ogen en val in slaap. Als ik wakker word lig ik in een kleder met mijn handen vastgebonden en mijn voeten ook. Ik hoor iemand lachen en dan zie ik dat het ....
