please, eat [ᴊᴋ x ᴛʜ]

ᴅɪx-sᴇᴘᴛ

ᴼᴰ ᵀᴴ
ᴰᴼ ᴶᴷ

to nie w tobie jest problem

tylko we mnie

i najlepiej będzie dla nas obu jak ta historia skończy się jak najszybciej

Jeongguk wstrzymał oddech. Przeczytał wiadomość dokładnie trzy razy, nim jej znaczenie dotarło do niego i niczym dłoń ścisnęła jego serce. Niedostarczenie by pękło, lecz wystarczająco by poczuł ból.

dlatego zajmij się sobą

a ja zajmę się sobą i zapewniam cię

nam obu wyjdzie to na dobre.

dobranoc.

Trzask! Jeongguk był pewien, że słyszał jak pęka mu serce. Nie rozpada się na kawałki, nie rani mu wnętrzności ale najsilniejszymi korzeniami wrasta się w jego wnętrze. Rysa, która przeszywa jego serce niczym ostrze, tak cienkie, że niewidoczne dla ludzkiego oka. Rysa, która zapoczątkowuje nieubłagany koniec i jeśli się nie zatrzyma, pokryje serce kolejnymi, coraz to większymi pęknięciami, aż w końcu nie będzie już czego ratować.

Tamtej nocy Jeon pewny jeszcze jednej rzeczy. To była dłoń Taehyunga.

ɪᴛ's ᴋɪʟʟɪɴɢ ᴍᴇ