Paradise Of Evildoers

Chapter 2

"Walang hiya ka!"

I throw countless of punches into his face. Tch. He deserved this!

"Ako naman, Prim," sabi ni Hood at sinuntok si Harold sa sikmura. Napaluwa na ng dugo ang gago at tila 'di na makatayo.

"Ano 'yang ginagawa niyo?" Napalingon kami kay Ghoud.

"Ito? Tinuturuan lang namin siya ng leksyon—"

"Prim!"

Awtomatiko akong napalingon kay Hood at nanigas sa kinatatayuan ko nang makitang nakahiga na si Harold sa sahig, walang malay.

"Fuck!" rinig kong sabi ni Ghoud. He automatically run towards Harold at binuhat ito. "Tulungan niyo ako for Pete's sake! Gusto niyo bang makulong?!"

Nagkatinginan muna kami ni Hood. No! This can't be.

"Ano ba?! Kailangan nating itago ang katawan niya!" natatarantang wika ni Ghoud, na nanginginig ang nga kamay.

"Baka buhay pa siya, Ghoud! We can revive him!"

"Isakay natin siya sa kotse. Dadalhin ko siya sa hospital," suhestyon ko.

Ghoud looked at us, unbelievablely. "So pinagdududahan niyo na ang kakayahan ko?"

My mistake. We should have remembered he's a medical student.

Hours have passed, tagaktak na ang pawis namin. We immediately went off the place we hide the body of Harold.

Tulala at nanginginig. Lahat kami tulala at nakaramdam ng hindi matahimik na konsensya.

Why did it happen that way?

***

Maghapun kaming natulog sa ilalim ng puno at nagising dahil sa gutom.

"Wala bang fast food dito?" nakasimangot na tanong ni Hood habang winawasiwas ang mga sanga na nagkalat sa aming dinadaanan.

"We're getting farther," komento ni Ghoud. "Naaalala niyo pa ba ang daan pabalik?"

"Oo. Naglaglag ako ng mga palantandaan," wika ko at naglaglag ulit.

Hindi namin alam kung saan tutungo pero sigurado kami sa aming hinahanap...pagkain.

Pumitas kami ng mga prutas na aming nadadaanan. Marami-rami but it wouldn't be enough.

"Teka lang."

Tumigil kami noong nagsalita si Ghoud. Maliban sa mga huni ng ibon at kaluskos ng mga dahon, narinig din namin ang malakas na pagragasa ng tubig.

Ngumisi si Hood at agad naming hinanap ang agos na iyon. "Malapit na tayo sa talon."

We was about to take another step nang may narinig kaming taong nagtatawanan. Agaf kaming nagtago sa puno ng acasia at sinilip ang mga taong paparating.

Apat na kalalakihan na may katamtamang katawan at mahahabang buhok ang una naming nasilayan.

"Akala ko matatalo na si Hugo," saad ng isa sa kanila.

"Babaliktad na sana ako sa talonan na 'yan eh," tsaka tumawa silang lahat.

"Ano ba 'yan?! Uugod-ugod kayo diyan ah! Mabigat ba'ng buhatin 'yan?!"

Napasinghap kami sa nakita namin.

"What the hell?!" reaksiyon ni Hood.

Isang lalaking naliligo sa sarili niyang dugo ang binuhat ng dalawa pang lalaki.

"Ahhh!" sigaw ng isa sa mga lalaking nagbubuhat. Hinampas kasi siya ng parang latigo sa kanyang likuran.

Nagtawanan ang apat. What are they? Natatakot ako. Duwag na kung duwag pero natatakot ako. Iba talaga ang nararamdaman ko sa paraisong ito.

"Sa dinami-dami na nating tinapong bangkay sa dito, nakakabighani pa rin ang kalinisan ng tubig sa talon.

Tinapon nila ang bangkay sa tubig. Shit! Buti 'di pa kami nakainom.

"Umalis na tayo dito," giit kong sabi.

I knew it! There is really something in this 'paradise'.

Agad na nagsitakbuhan kami. Ako ang naunang tunakbo sapagkat ako ang naglaglag ng mga palatandaan. Bawat puting petals ng rosas ay aking sinusunod upang tahakin.

"Fu*ck! Nakita nila tayo!" Halos mapamura si Hood dahil nakasunod nga sa kanya ang dalawang lalaking may hawak sa bangkay kanina.

Shit! Nasaan si Ghoud?!

Halos mabuga ko lahat ng aking hininga nang naramdaman ko ang lupa sa aking dibdib. "Shit!" Tumayo ako at tumakbo ulit.

I thought we will never be running for our lives here? Mas ligtas pa atang tumakbo sa labas kaysa sa dito na mismong kamatayan na ang humahabol sa'yo.

Wala na nakasunod sa akin si Hood paglingon ko pabalik. Ang hinayupak na parang lider nila ang nakasunod sa akin.