Polka imieniem Maria, trafia do haremu wybranego sprzed czterech dni sułtana Mustafy . On sam nie ma jeszcze syna, ale ma za to trzy córki.
Jak potoczą się ich losy? Czy sułtan choć na nią spojrzy?
Okładkę wykonała @krolowabona
Obudziłem się u boku Marii. Zastanawiałem się co by powiedziała na zmianę imienia, jest moją Haseki, przydałoby się dla niej tureckie imię. -Może Safiye, bo jest czysta jak anioł, a może Melek, bo jest aniołem, a Hafsa lub Birgul. - Wiem - wykrzyknąłem - Co jest? - mój krzyk obudził Marię, a jej niebieskie tęczówki, w których można było ujrzeć całe niebo spojrzały na mnie. - Słońce już wstało? - Tak, ale śpij moja piękna- powiedziałem lecz po chwili znalazłem lepsze imię dla mojej ukochanej. - Moje słońce, mój księżycu moja radości i miłości, aniele.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Gdy me usta wypowiedziały napisany specjalnie dla niej wiersz, ona złożyła na moich ustach jeden z najsłodszych pocałunków. - Co byś powiedziała, gdybym zmienił Ci imię? - gdy ją zapytałem nastała długa cisza, a ja spotkałem się z jej smutnym spojrzeniem - Ej moje słońce, niech twa dusza, niech twe serce się nie smuci. - Jedynie imię pozostało mi po domu, ale wiem, że tak będzie lepiej. - Haseki Mihrimah sultan. - Słońce i księżyc. - Tyś moim słońcem i moim księżycem. Po chwili kazałem przynieść nam śniadanie.
- Mihrimah- zwróciłem się do ukochanej. Nie odwróciła się. - Maria? - zareagowała - Nie zwróciłaś uwagi na Mihrimah. - Przepraszam, to przez roztargnienie i jeszcze się nie przyzwyczaiłam, mój mężu. - Rozumiem, różyczko. - Wiesz, że ja cię kocham. - powiedziała Mihrimah i zjadła kęs podanej przez służbę, baklawy. - Ją ciebie... - zacząłem lecz nie dane mi było skończyć, gdyż mój księżyc wsadził mi kawałek deseru do ust. - Ją ciebie też kocham.- i w tej chwili chciałem sięgnąć po szerbet, gdy w tej samej chwili mój napój znalazł się w ręce mojej żony. - Złap mnie!- powiedziała i zaśmiała się radośnie. - Zaraz cię dogonię - odkrzyknąłem po czym okrążyłem stół i złapałem Mihrimah w pasie. - Oddaj grzecznie szerbet. - Nigdy! Po chwili mój szerbet był w moich rękach, a Maria siedziała z miną obrażonego dziecka. Kazałem donieść chałwę Gdy skończyliśmy posiłek. Mihrimah powiedziała: - Pójdę, niedługo masz obrady divanu. - Co ty na to żeby ogłosić twój tytuł po południu? - Zgadzam się.- odpowiedziała i pożegnała mnie pocałunkiem.
Szłam ubrana w różową suknię z delikatnymi złotymi zdobieniami. Na swojej drodze spotkałam Ayse kadin, przed którą już nie musiałam się ukłonić. - Maria, posprzątaj moją komnatę i pójdź do kuchni po melisę na uspokojenie. - Khm... Ja ci nie usługuje - odpowiedziałam, kadin. - No patrzcie raz była u sułtana i panoszy się jakby była sułtanką.
Nie chciałam dalej prowadzić tej bezsensownej rozmowy. Poszłam do komnaty, po chwili weszła jedna służąca i powiedziała że wzywa mnie Valide sultan. Gdy doszłam do jej komnaty, a drzwi się otworzyły weszłam i ukłoniła się Valide. - Valide sultan. - Mogę wiedzieć kim jesteś, że nie ukłonisz się matce córki sułtana? - Pani ja nie muszę się jej kłaniać. - A to dlaczego!?!- wykrzyknęła Raziye sultan Była bardzo zła. Poczułam uderzenie w policzek i upadłam na podłogę.
