ย้อนกลับมาก่อนวันสิ้นโลก[Yaoi(4P)]

ตอนที่0

ผมยกเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้นช้าๆอย่างยากลำบาก การขยับตัวเล็กๆน้อยๆแต่ล่ะครั้งยิ่งทำให้ความปวดร้าวของร่างกายวิ่งแล่นไปทั่ว

ภาพของผู้ชาย4คนและหญิงสาวอีก1คนยืนมองผมที่นอนอยู่บนพื้นอย่างสมเพช

"ยังไม่ตายหรอ"เก้าชายหนุ่มร่างใหญ่ผิวสีแทนเอ่ยกับผมเมื่อเห็นผมลืมตาขึ้น

"ตายยากตายเย็นจริงนะค่ะมิอุ"น้อยแฟนสาวของผมเอ่ยสมทบ

"ทำ....ไม...ถึงทำ..อึก...แบบนี้"ผมเค้นเสียงอันแหบแห้งถามกลุ่มคนทั้ง5ที่ผมคิดว่าเป็นเพื่อนมาโดยตลอด2ปี

"ถามแปลกๆนะนายน่ะ ตอนนี้อาหารของพวกเรามีไม่มากพอสำหรับคนทั้งหมดที่นี่หรอกนะเพราะงั้นเลยต้องกำจัดคนที่ไม่มีประโยขน์ออกไปแต่สำหรับนายนายมีประโยชน์แต่พวกเราหมั่นใส้แกก็เท่านั้นแหละ"ไม้ชายหนุ่มอีกคนพูดอธิบายกับผม

'หมั่นใส้? เหอะ..ทั้งๆที่ผมเป็นคนช่วยชีวิตพวกนายจากซอมบี้พวกนั้นแท้ๆ อาหารที่มีตอนนี้ทั้งหมดถึงจะแบ่งให้คนอื่นด้วยก็พอสำหรับการอยู่รอดเกือบ2สัปดาห์แถมอาหาร75%ของทั้งหมดก็ผมที่เป็นคนหามาให้ทั้งนั้น คนที่หาอาหารก็ผม คนที่เสี่ยงตายมากที่สุดก็ผม คนที่ช่วยเหลือทุกคนเสมอก็ผม นี่คือสิ่งที่ตอบแทนกันหรอ?'

ผมเค้นยิ้มสมเพชให้ตัวเองที่โง่ช่วยคนอื่นไปทั่ว ถ้ากลับไปได้ผมจะไม่ช่วยใครเด็ดขาดนอกจากครอบครัว3คนเพื่อนทั้ง3และคนรักในวันสิ้นโลกที่ตายไปเมื่อนานมาแล้วเท่านั้น

"ฆ่าสิ"ผมเอ่ยเบาๆช้าๆเนิบๆ

"ไม่ต้องห่วงนายได้ตายสมใจแน่"ดอน

"นี่ๆฉันขอเป็นคนลงมือได้มั้ย"นพขอกับอื่นว่าจะเป็นคนฆ่าผมซึ่งคนที่เหลือก็พยักหน้า"งั้นเอาล่ะนะ"

นพขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวช่วงท้องผมแล้วชูมีดสั้นขึ้นเล็กน้อยเล็งตำแหน่งหัวใจ แสงจางๆส่องกระทบกับใบมีดทำให้อาวุธที่กำลังจะพรากชีวิตของผมไปดูงดงามขึ้น

ผมหลับตารอรับความตายอยากไม่เต็มใจนัก

ฉึก!อัก!

เสียงมีดแทงลงผมบนผิวหนังทำให้รับรู้ถึงความเย็นของใบมีดและตามมาด้วยความเจ็บปวดจนรู้สึกชาพร้อมๆกับผมที่กระอักเลือดออกมา

'ถ้าย้อนกลับไปได้ผมจะแก้ไขมัน'

นั่นคือความคิดสุดท้ายของผมก่อนที่ผมจะหมดสติไปพร้อมลมหายใจสุดท้าย