DADDYKİNG • KOOKMİN •

|5|

Bütün gün boyunca yaptığım tek şey vardı oda yatmak. Dün olanlardan sonra JungKook' un yüzüne bakamıyordum. Ben ondan ne kadar kaçmaya çalışsamda gün boyu yanımdan ayrılmamıştı. Daha 15 dakika önce şirketten bir telefon gelmişti ve gitmek sorunda kalmıştı. Bana odadan çıkmamamı söyleyip gitmişti bunu unutmamak lazım.

Sıkıntıdan kendimi resime vermiştim sonunda. Saatler geçmiş JungKook gelmek bilmemişti kafamın içinde dolanan cümleler başına bir şey gelmiş olduğunu söylüyordu.

Kafamın içindeki cümleler dikkatimi dağıtırken yaptığım çiçek bahçesinin resmini yarım bırakmıştım. Yatağıma oturup Jungkook' un gelmesini beklemeye başladım.
Saatte baktığım zaman daha ondu ama gelmesi gerekiyordu şimdiye kadar.

Aradan yarım saat geçmesinin ardından aşağıdaki dış kapı açıldı ardından iki üç dakika sonra benim odamın kapısı açılmış ve içeriye simsiyah takım elbise giyinmiş Jungkook girmişti.
"Neden uyumadın bakalım sen?"
Yavaşça yanıma gelip uzanmış ve bedenimi kollarının arasına almıştı.
"Seni bekledim" dememin ardından gözlerini gözlerime dikerek bakmıştı. Yanlış bir şey mi söylemiştim?
"Yine babacık demeyi unuttun Jimin" Kaşlarını hafif çatarak söylemişti. Kaşalarını çatarak ve 'babacık' kelimesini bastırarak söylemesi ondan korkamama yetmiş hatta artmıştı bile.

"Ö-özür dilerim babacık" Çatmış kaşlarını düzelterek ellerini saçlarımın arasından geçirdi ve şakağıma bir öpücük bıraktı.
"Aferin benim bebeğime" gülümserken bu cümleyi kurmuştu.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Şimdilik bu kadar yiter *3*