Random stuff

Elke Dag

A/N |Hey so this story is in Dutch. Sorry about that. I hope to write something in Eglish soon enough *shrug*|

Elke dag heeft nieuwe kansen.

Nieuwe mogelijkheden en opties.

Alles kan en alles mag, elke dag weer.

Daarom leef ik elke dag tot het volste. Vroeg opstaan, veel doen, goed slapen, opnieuw. Dat is wat ik doe.

En ik doen het graag.

Vandaag had een dag moeten zijn net als alle anderen.

Maar, zoals ik al zei; alles kan.

Laat het me uitleggen:

Ik word wakker van een zacht liedje. Slaperig kom ik overeind in mijn bed. Het duurt even voordat ik doorheb wat het deuntje is.

Mijn telefoon! Het is mijn ringtone!

Vlug pak ik mijn telefoon.

"Hallo?" Mompel ik met ruige stem.

"Hey!" Hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Waar ben je?!"

Ik zucht en ga weer liggen. "Ik ben net wakker. Wat moet je?"

Er klinkt een verraste kreet. "Nu pas?! Je had hier al een uur geleden moeten zijn!"

Bij die woorden ben ik meteen actief. "Wat zeg je?!" Geschrokken kijk ik Hoe laat het is. Tien uur. Ik ben inderdaad veel te laat.

Ik spring overeind en raap vlug mijn spullen bij elkaar. "Ik kom er aan!

Vlug vlug vlug! Zo snel als ik kan spring ik onder de douche. Ik draai de kraan om en... Niks? Verbaast kijk ik omhoog. Hij doet het niet? Met een kreun -ik heb hier geen tijd voor!- kleed ik me maar aan. Maar als ik mijn been ik mijn broek steek-

*RRRIPPP*

NEE TOCH?! Ik kijk naar mijn broek. Jup. Een mega grote scheur. Ik gooi hem aan de kant en pak een andere.

Tien minuten na het telefoon gesprek sta ik buiten.

Ik draaf naar waar mijn auto staat, spring erin en draai de sleutel om.

STUTTTTTU.

Niks.

STRUTTTUTUTU.

Niks.

STRUTTUTUTTTUUUUSTRUTUTUTUTUTU.

Weer. Niks.

Ik geef een klap op het stuur en stap weer uit. Dan maar met de trein. Ik pak mijn fiets -die gelukkig wel werkt- en rij naar het station.

Waar ik net mijn trein mis.

"ARgh!" Dat kan er ook wel bij! Maar, bedenk ik me, nu heb ik wel de kans om te ontbijten. Ik loop naar de winkel die naast het station is en haal een broodje en een flesje water.

Okay. Dit helpt. Ik heb nog een kwartier voordat de volgende trein er is. Wat doe ik?

Niks. Wachten. Rusten.

De reis naar mijn werk duurde een uur. Ik ben dus bijna drie uur te laat. Als ik eindelijk binnen loop, beginnen al mijn collegae te klappen.

De collega die naast mij zit staat op een geeft mij een klap op mijn schouder. "Je bent misschien wel veel te laat, maar je bent er nog steeds, " lacht ze. Ik grijns ook.

Elke dag is nieuw.

Alles kan.

Echt.

Alles.