MY FUCK BUDDY

Healing the pain

Another day for another life. Today is special day for us because its our month day but its a worst number in the calendar now.

Well nakakabadtrip gumising pero hindi ko naman matatakasan ang araw na to. Kaya this day I'm gonna make it a better day.

Naisip ko kagabi, ngayon na ako mag uumpisang mag move on talaga. Letting go all the pain, sorrow and anger.

Nag breakfast akong mag-isa dahil maagang umalis si Hazel. Taking my oatmeal which really good for breakfast. Dito na ako nagbreakfast sa sala while watching myx in television, checking my email and social media account.

Lesly calling.

" Hello ate Lesly " masayang bati ko sa kanya. Tagal din since nag kausap kami. May anak na kasi siya at may business din inaasikaso. So siya minsan ang wala sa gathering namin.

" San ka ngayon?  " tanong niya.

" Nasa bahay. Katatapos ko lang mag workout" sagot ko.

" Ahh okay. How are you today?" Alam ko na kung bakit siya tumawag. She checking if I'm really okay this day. Kasi alam niyo na hahaha

" Yes, I'm good. Don't worry. "  masayang sabi ko sa akin.

Siya yung bestfriend ng ex ko and siya din ang nagpakilala sa aming dalawa. Kaya nung nilagawan ako ni Jhon( pisteng ex ko) at naging kami kampante ako kasi kilala niya.

" Thats good to hear. Visit ka naman minsan dito sa coffee shop ko" happy naman siya sa sagot ko.

" Sige mamaya pag may free time. Libre mo ako ha" pabirong sabi ko.

" Sure. " a big yes to her. Haha Tumawa na lang kami dalawa and nag end na ng call.

Sa apat kung kaibigan siya yung mas close ko talaga. Mas bestfriend ang turing ko sa kanya. Nauna ko kasi siya na meet at siya ang tumulong sa akin nung nagsisimula pa lang ako mamuhay mag isa.

Shower muna ako. I will make myself busy today. Dahil wala naman akong bonggang events na pupuntahan, I wear only ragged pants matching white v-neck shirt and flat slipper. Di rin naman ako mahilig sa make-up kaya sunscreen lang ang nilagay ko at lip balm.

Ready na. Di na rin ako mag dadala ng bag, wallet and phone is enough. I get the key of my car and let's go. Haha

First stop ko siguro is sa shop. Bisita rin ako minsan di naman lagi ka busy partner ko lang mag aasikaso. Pero guys ako rin naman minsan nag memeet up sa client for transaction.

" Hey Vince!" sabay beso sa kanya. Nag pprint siya ng t-shirt ngayon. Minsan kasi tumutulong na siya pag pprint lalo na kung kulang na sa oras at deadline na ng order.

" May cake sa ref, meryenda ka muna." Pagkain agad ang bungad sa akin haha. Diet nga ako ee. Pero guys di ako nagdidiet ha di lang ako tabain talaga.

" Wag na. Busog pa ako." Tanggi ko kaya umupo na lang ako sa desk ko. Checking sa mga deadline order na dapat ng i deliver.

" This day, ipapadala na tong order ng *toot* company. Patapos na rin naman." Pag papa alam niya sa akin.

" Good, mas maaga sa deadline na binigay nila." Naka smile na bati ko sa kanya.

" O kamusta ka naman ngayon? " tanong niya sa akin na nakangiti but his whole face expressing loneliness.

Ang big deal ng araw na to no. Dalawa na silang nag tanong kung okay ba ako. Tsskk! Mukha ba akong nag didileryo ngayon araw.

" Oo naman." Madiin sabi ko sa kanya. Binalik ko lang ang focus ko sa paper works.

Dahil tapos na silang mag print sa kulang na i dedeliver ngayon tumulong na ako mag packaging ng t-shirt and inventory also.

" Sasama ka ba sa kanila mag deliver?" tanong ko sa kanya habang sinasakay na nila ang item sa truck.

" Oo sana. Kakausapin ko rin si Mr. Alfred regarding sa next transaction order na ipapagawa nila. " hesitate pa niyang sabi.

Baka kasi umalis ako at walang maiiwan sa shop.

" Ahh sige you go. Wala naman akong lakad ee" sabi ko while I'm tapping her shoulder.

Ang swerte ko nga sa kabusiness partner ko, hands on talaga sa business namin kaya wala akong nagiging problema. Tska naiintindihan niya naman ako.

And ito naiwan ako mag-isa dito sa office. Walang maka-usap. Nakakatamad din mag phone tapos ko na rin ma-check ang mga bagay bagay dito sa office.

Sinasapian na naman ako ng lungkot. Ang hirap no kahit anung sabi nating mag let go at tanggap natin ang nangyari. Nalulungkot parin tayo lalo na sa oras nang pag-iisa.

Hindi talaga mawawala sa sarili nating mag tanong na "Kulang ka ba na nag papasaya sa kanya?", "Mahirap ba talagang makuntento?", " Mistake ba ang mag mahal?". Binuhos ko lang naman ang pag mamahal na alam ko. I do anything to make our relationship work last.

Yung tipong itutulog mo lang kakausapin mo pa siya. Kahit antok ka na pipilitin mo pa. Sasamahan mo siya sa duty niya na hanggang 5am kasi yung lang time niyo makapag usap.

Yung okay lang sa akin minsan na wala ang presence sa mga araw na importante sa amin. Yung mga pag kukulang niya as boyfriend ko, nadinadaan ko na lang sa pag iintindi. Kulang pa ba ang adjustment na pinaparamdam ko sa kanya?

Ginawa ko lahat lahat to make sure di na siya mag hahanap ng iba. Di ko naman siya sinakal sa relasyon namin para hindi niya ako iwan. Like what my mother do to my father. But still yung sobra, kulang pa talaga.

Naudlot ang pag mumuni muni ko ng mag ring ang telepono.

" Hello good afternoon. This is  PrintShop Manufacturing." Magalang na sagot ko sa caller.

" Hi. I'm Mr. Lucas Tango from *toot* company." Another client.

" Yes sir. How may I help you?" Tanong ko.

" I would like to have a meeting about sa order na ipapaprint ko and also sa design na gagawin. " sagot niya.

" Okay sir, When and where sir?" Tanong ko habang hinahanda na ang papel at ballpen. Sinabi naman niya ang location at kung kailan siya free time to meet. Nag ask lang siya ng ibang question, na maayos ko naman nasagot. Then we off the call.

" Thank you sir for calling. Have a nice day." Huling sabi ko at pinababa na ang telepono.

Free ako sa schedule na binigay ng client, maybe ako nalang makiki pag meet up. Sana nga lang walang biglaang gagawing importante.

Around 5pm na nakabalik sila Vince. After kung sabihin ang about sa new client, nag paalam na ako sa kanya. Pupunta kasi ako kina ate Lesly, gaya ng sabi ko kanena.

Sumakay na ako sa kotse at safely driving.