the GIRL who can't be MOVE

chapter 04

Chapter 4

PAIN & SORROW

Sabrina

[point of view]

Hay nako ang cold hearted talaga ng bestfriend ko pero kahit ganun love na love ko sya ‘ sana lang talaga bumalik na yung dating Reil yung masayahin tapos kasing kulit ko kailan kaya manyayari yon ?

Reil

[point of view]

Pagkahatid sakin ni Sab sa bahay pumasok na agad ako di ko na sya pinababa si Sab naku baka halayin nya si kuya Liam maging ninang pa ko ng maaga nyan .

“anak nandito ka na pala ‘ nadalaw mo naba si mama ?” si Dr. Gilbert Gamboa pala ang pinaka ayaw kong pangalan na marinig .

“…..” patuloy lang ako sa paglalakad

“kakagaling lang naming ng kuya mo kay mama sayang hindi tayo nagkasabay nu ” wow ngayon gusto na nya kong isabay sa pagpunta kay mama ? anung nakain neto ?

“anak tara kain na tayo ‘ sabay-sabay na tayo nila Liam teka lang tatawagin ko lang sya ah” palakad na sana sya ng bigla akong nagsalita

“pwede ba wag ka nang magpakaplastic ” napahinto sya sa sinabi ko totoo naman diba , galit sya sakin hindi galit na galit sya sakin’  ako ang sinisisi nya sa pagkamatay ni mama kung hindi daw sa pagpupumilit kong pumunta si mommy sa contest ko hindi sana sya mamatay ‘ wow diba 3 years sa 3 years na yon wala akong nanay pati tatay nawalan ako buti na lang nandyan si kuya Liam na hindi ako iniwan alam nyo bang si kuya Liam ang umakyat sakin sa stage nung grumaduate ako with flying colors pa valedictorian to be exact inantay ko yung daddy ko na sya magsasabit ng medals sakin pero walang dumating kaya simula nun sinanay ko na ang sarili kong walang magulang ‘ isa sya sa dahilan kung bakit ako naging ganito ngayon isang cold hearted person.

“anak ‘ patawarin mo ako sa mga nasabi ko noon . anak nadala lang ako sa pagkamatay ng mommy mo” hinawakan nya yung braso ko pero tinanggal ko yun

“wala na ‘ the damage has already done . kahit ilang milyong sorry pa ang gawin mo hindi mo na mababalik yung nakaraan siguro mas ok pa yung ako yung sinisisi mo sa pagkamatay ni mommy ‘ yung sampalin mo ako ok yun ‘ yung itakwil ako mas ok pa sakin yun eh pero yung magsorry ka ? sana noon mo pa yun ginawa Dok kasi ngayon wala na kong nararamdaman kasi pinatay mo na” habang sinasabi ko yun pinipigilan kong umiyak . umakyat na ko sa kwarto ko ayaw kong Makita nya akong mahina kahit isang patak ng luha ayaw kong Makita nya. Pag-akyat ko ng 2nd floor I saw kuya narinig nya siguro lahat ng sinabi ko kay Dok ‘ papagalitan nya siguro ako kasi mali yung pagsagot sa nakakatanda eh

“papagalitan mo ba ko ?” umiling lang sya ‘ naiiyak na ko pero I can handle this for alost 3 years namaster ko na to yung magpigil ng luha.

“alam ko naman na masakit na yan eh” tinuro nya yung puso ko pero umiling lang ako great pretender talaga. “basta if you need me ‘ katok ka lang sa kwarto ko ah . may kuya ka pa naman eh kahit lagi kitang inaasar tsaka inaaway nung bata pa tayo nakakamiss din pala yun no” nakita ko sa gilid ng mata ni kuya na may namumuong luha ‘ naiiyak na ko onting salita na lang ni kuya baka humagulgol na ko ditto ayaw ko na makinig.

“kuya pasok na ko sa loob ah.” Papasok na sana ako ng bigla akong yakapin ni kuya narinig ko syang humihikbi . naiiyak na talaga ako hindi ko na kaya onti nalang talaga.

“bunso ‘ sana bumalik kana gaya ng dati tanggalin mo na yung galit at lungkot dyan sa puso mo miss na miss ka na ni kuya alam mo ba ngayon na lang ulit ako umiyak simula nung pagkamatay ni mommy alam kong nagpromise tayo sa isa’t isa na hindi na tayo iiyak pero sana wag mo namang kimkimin lahat ng sakit sana Makita ko na ulit yung mga ngiti mo ang lungkot lungkot na kasi nitong bahay eh” habang yakap yakap ako ni kuya pinupunasan ko yung luha ko ‘ tahimik lang akong umiiyak sanay na ko sa ganito hindi ko na kasi mapigilan si kuya to eh .