Her Tears

Her Tears Prologue

As the wind blows and rush through my skin, I looked at the sky which caused me to see the dark clouds.

'Mukhang uulan ngayon ah.'

Pumikit ako at dinadamdam ang malamig na ihip ng hangin at saka tinanggal ang bumabagabag sa isip ko.

Ilang segundo pa akong nanatilii sa ganoong posisyon at idinilat ko ang aking mga mata at tumingin sa kawalan. Inisip ko yung mga kinuwento sakin ni Mommy at inalala ang mga iyon pero sumakit lang ang ulo ko.

Ilang segundo lang ang lumipas at nawala yung sakit ng ulo ko at inisip muli ang mga kinuwento nila sakin.

Isa akong Enrile at kilala ang pamilya namin sa buong siyudad na tinitirhan namin. Mayaman kami at may
mga kompanya din ang pamilya namin. Kilalang negosyante naman ang mga magulang ko.

May kapatid akong babae. Ate ko siya. At siya si Dervy Feinn Deim Enrile. 2nd year College na siya ngayon samantalang ako senior high school palang kasi nag-stop ako nung grade 11 ako at nagtuloy tuloy ng isang taon. Pumunta kami sa States noon dahil sa isang malalim na dahilan kaya tumigil ako. Bale 1 year and 6 months akong namalagi sa States.

Kakauwi lang namin sa Pilipinas ng dalawang buwan at ngayon, ipinagpapatuloy ko ang pag-aaral ko. Nag-stop ako nung grade 11 kaya nung bumalik ako dito sa Pilipinas, grade 11 na naman ako.

Isang buwan na ang nakalipas simula nung pasukan. July na ngayon.

Lunch break ngayon kaya nandito ako sa rooftop at nagpapahangin. Pagkatapos kong maglunch kanina ay dumeretso na ako dito sa rooftop dahil wala naman akong ibang magawa nung matapos kong kumain.

Wala naman kasi akong kaibigan na pakiki-tsismisan. Maski isa ay wala ako. Dahil sa isip ko, makakagulo lang sila sakin.

Di ko alam kung anong mayroon sakin kung bakit ganoon nalang ang naiisip ko. Kung bakit ayaw ko nang kaibigan.

'Di ko alam!'

Medyo cold din ang personality ko at minsan, hindi ako namamansin ng tao lalo na pag bad mood ako. Ayoko ng disturbance pag may problema ako o kapag may iniisip ako.

Kaya pag may lumapit sakin kapag pagmainit ang ulo ko ay kadalasan na- iisnob sakin. Kilala din ako bilang snob dito sa school kasi di ako namamansin. Kadalasan lang na pinapansin ko ay yung mga lecturers ko.Pili din ang mga pinapansin ko kaya swerte nalang nung mga napansin ko at nakausap ko.

'Kaya kung may pinansin man akong basta basta nalang lumalapit sakin. Aba! Himala!!!'

'Hindi kasi ako ganon! Mapili ako!'

Natigilan ako sa pag-iisip when the bell rang. I sighed. Then bumaba na ako at pumunta na ako sa room namin. 

Nakarating ako sa room at laking pasasalamat ko dahil wala pa ang Lec namin. Malayo kasi yung building namin sa pinuntahan kong rooftop kanina.

'Buti nalang!'

Dumeretso nalang ako sa upuan ko at nagmuni muni.

5 minutes later

BLAAGG!

Natauhan ako nang marinig ko ang malakas na pagbukas ng pinto.

'Andyan na yung Terror Lec namin'

Dumeretso siya sa table niya at pabagsak na inilapag ang mga gamit niya. At kami naman ay tahimik lang na pinapanuod ang ginagawa niya. Hanggang sa nag-angat siya ng tingin at itinuro ang isang bakla kong kaklase.

"You! Mr. Bonifacio! Stannnap!" at dali dali namang tumayo ang kaklase ko.

'Stand up daw! Makapagsalita, ang arte!'