Gustong gusto ko syang balikan. The way I act na parang kulang na kulang ako pag wala sya. Akala ka na kapag pinakawalan ko sya. Magiging okay na ko. Akala ko kapag pinakawalan ko sya, magiging masaya ako. AKALA KO LANG PALA.
Alam mo yung feeling na minomotivate kapadin nung mga memories mo kasama sya na wag sumuko?
Ganyan ako ngayon. Hindi naman ako kagwapuhan pero deserve ko pading mahalin, deserve ko pading magmahal. Pero....
Ang unfair talaga ng mundo. Kasi sa dinami dami ng taong mapipili nya na maging tanga bat ako pa? Ang lakas lakas kong magturo ng mga tips and ways para maka move on and narealize ko na.
Pano ko nasabi yung mga ganon. E kung ako nga mismo hindi ko parin makalimutan.
Pero minsan kailangan mo din i set aside yung kaligayahan mo para sa kaligayahan ng iba. Its your choice kung ikaw ba o siya yung sasaya, kasi kung totoong mature ka. Mas pipiliin mong tiisin nalang. You know what I'm sayin.
