En nefret ettiğin kişi oda arkadaşın olsaydı ne yapardın? Amy artık düşmanıyla yaşıyor. Kalbini kırdığı ve nefret ettiği kişi ile..
by: londonstars
translate: timberlakejt
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Amy'nin Ağzından
Uyandığımda güneş yüzüme vuruyordu, ışıkla savaşmaya çalışıp gözlerimi açtım. Yatağımdan kalkıp gözlerimi ovuşturdum sonra odamdan çıkıp banyoya yürüdüm ve hazırlanmaya başladım. Dişlerimi fırçaladıktan sonra yüzümü yıkadım ama aniden mutfaktan garip sesler duydum. Banyodan çıkıp mutfağa yöneldim.
Bu da neydi böyle? diye sordum kendime. Oraya vardığımda yemek pişiren ve box giyen bir figür gördüm. Sadece boxer. Mutfağa geldiğime pişman olmuştum. Tanrım, benimle burada yaşadığını bile unutmuşum. En azından bir şeyler giyemez miydi?
"Aman Tanrım! Bir şeyler giy Harry!" Harry beni duyup arkasını dönünce sızlandım. O sırada bana gamzeli gülüşlerinden birini gönderdi. Beni sinir etmeye bayılırdı ve bu da beni daha çok sinirlendirdi.
Gözlerim göğsüne, dövmelerine ordan da v çizgisine anlam ifade etmeksizin bakmak için aşağı indi. Ama sonra onu incelediğimi fark ettiğimde durdum. Yakalanmadan önce hızlıca yukarı baktım ama çok geçti. O zaten fark etmişti.
"Gördüğünü beğendin mi Amy?" diye sordu sırıtarak.
"Hayır" dedim.
"Dairemde yaşarken sadece boxerlarla yatıp kalkmaya alışkındım. Ama artık burada yaşıyorum ve hâlâ aynı eski rutin." Güldüm.
"Her şeyden önce eski apartman dairesi-
"Eski daire." Beni düzeltti.
"Her ne haltsa. Benim amacım, eskiden tek başınaydın şimdi benimle yaşıyorsun o yüzden buna saygı göstermelisin."
"Ah, gösteririm." dedi göz kırparak. Beni tekrar kızdırdı. Her zamanki sinir bozucu Harry.
"Beni rahatsız etmeyi bırak! Ayrıca her istedigini yapamazsın çünkü ben de burada yaşıyorum. Ve eğer tek bir dairede yaşayacaksak kurallar koymak zorundayız." dedim sandalyeye otururken.
"Şimdi değil, lütfen." Sızlandı. "Neyse hadi tekrar başlayalım. Günaydın Bebeğim." Suratındaki sırıtışı tokatlamak istedim. Ona dik dik baktım. Bana bebeğim ya da herhangi bir takma isimle seslenmemeliydi. Asla! Neden beni sürekli rahatsız etme yollarını buluyordu?
"Bana. Bebeğim. Deme."dedim
"Tamam bebeğim." O gülerken sızlandım. Masanın üstüne biraz çilek ve bal olan bir tabak dolusu krep koydu. Krep severdim, benim favorimdi. O bana gülerken tek kaşımı kaldırdım.
"Bu benim için mi?" dedim. Başını salladı. Başka bir kelime etmedim. Aslında ona gülmemeye yada herhangi bir sevgi göstermemeye çalışıyordum. Eskiden benim için yemek yaptığını hatırladım ama sonra onu boş verip kahvaltımdan bir ısırık aldım.
"Yemeklerimin nasıl olduğunu sormayacağım çünkü mükemmel olduğunu biliyorum. Aslında ikimiz de biliyoruz." Harry bana şaka yapıp göz kırptı. Haklıydı, iyi yemek yapardı ama ona bunu söylemeyecektim.
"O kadar da iyi değil." dedim kafamı iki yana sallayarak ve kahkahamı bastırdım. Yarım ağız gülümsedi ardından beni kusursuz kahvaltıyla terk etti. Onu, odasına girip kapıyı açık bırakırken gördüm.
Birkaç dakika sonra bir kıkırdama duydum kafamı çevirdim ve Harry'nin bu sefer kıyafetlerini giydiğini gördüm. Siyah bir şort ile beyaz bir tişört. Beni dinledi-ki bu gerçekten tuhaftı. Bu o değildi.
"Sürekli yalan söylüyormuşsun gibi görünüyor. Demek istediğim neden yemeğin hoşuna gitmediğini söylemedin? Yalan söylemek zorunda değildin, biliyorsun." Gözlerimi devirdim. Ona bir şey borçlu olduğumu düşünmesini istemedim. İkinci bir şansı almayı hakettiğini düşünüyorsa eğer başından beri yanılıyordu.
"Amy?" Düşüncelerimden sıyrılıp ona baktım.
"Efendim?"
"İyi misin?"diye sordu endişeli bir şekilde. Kafamı salladım ve kahvaltıma devam ettim. Sadece durum ve düşüncelerimden kaçındım. Sorunlarımdan kaçmak benim çözümümdü çünkü kendimle konuşmaya başlıyordum ve bu da beni delirtiyordu.
Harry'nin Ağzından
Amy çok zordu. Eskiden hiç böyle değildi ama bunu hak ettim. Sebebi bendim onu ben değiştirdim ve bunun için kendimden nefret ediyorum. Ama ondan asla nefret etmeyeceğim. O kadar bencildim ki, onun için geri döndüm. Ve bir daha asla kavga etmememizi, tıpkı paylaştığımız eski anılar gibi tekrar mutlu olmamızı istedim.
Onu değiştiğime inandırmak için bunu göstermeliydim ama bunun zor olacağını söyleyebilirim. Sadece bana karşı açık olmasını istiyordum. Aramızdaki gerginliğe son vermek istiyordum bu yüzden bütün gün onu sinir ettim. Bu şekilde devam etmeyi planlıyordum.
Bir şans daha elde edebilirsem, onun bana tekrar güvenmesini sağlayabilirdim. Onu bir daha asla kaybetmeyeceğim. Uzun zaman önce inşa ettiği duvarlarını kırmak için elimden geldiğince çabalayacağım.
