Hırsız

Hırsız Giriş

Graham Markisi, James Alexander Murray Graham doğduğunda hiçbir aksilik olmadı. Asla! Babası ve annesi onu çok sevdiler. Kardeşleriyle her zaman araları çok iyiydi. Çok güzel bir çocukluk geçirdi. Tabi buna James'in gözünden bakarsanız öyleydi. O biraz, nasıl desem, yaramazdı? Hayır hayır kesinlikle yaramaz değildi, yaramazlığın kitabını yeniden yazmıştı! Tüm öğretmenleri ona en fazla bir ay dayanabilirken, bir gün bir mucize gerçekleşti ve James, Bayan Young ile tanıştı. Ve aşık oldu. Aşkı için her şeyi ama her şeyi yapmaya hazırdı. Aradaki yaş farkının hiçbir önemi yoktu onun için. Aşıktı ve aşkı uğruna göze alamayacağı bir şey yoktu. Yaramazlığı bile bırakırdı onun için. Yalnızca sekiz yaşında olabilirdi ve bayan Young da yirmi beşlerinde olabilirdi ama ne derler bilirsiniz, sekiz yaşındaysanız ve aşıksanız hayat çok daha güzeldi.

Bayan Young'ın gelişiyle James o kadar uslu ve terbiyeli bir çocuk oldu ki, başta babası, 3. Montrose Dükü William Graham olmak üzere, annesi, kızkardeşleri ve hatta evdeki tüm hizmetçiler buna çok şaşırdılar. James artık mutfağa fare bırakmıyordu, tavukları korkutup yumurtadan kesilmelerine neden olmuyordu ve en önemlisi, artık gömleğinde çamur ve henüz tanımlanamayan birçok leke yerine yalnızca mürekkep lekesi oluyordu. Tüm aile, Bayan Young'ın onlara Tanrı'dan bir hediye olduğunu düşünüyordu. James öylesine aşıktı ki, tüm bayanlara iyi davranmaya başlamıştı, tabiki başta Bayan Young olmak üzere. Her gün derse gelirken yanında bir tane pembe gül getiriyordu. Gülü Bayan Young'ın masasına bırakıp saygılı bir şekilde kafasıyla selam verdikten sonra masasına geçip can kulağı ile onu dinlemeye başlıyordu. Ya da en azından öyle görünüyordu. O sırada aklından geçenler aslında Bayan Young'ın ne kadar güzel ve ipeksi sarı saçlara sahip olduğu, teninin pembesinin yanında getirdiği güllerin bile aslında ne kadar soluk kaldığıydı. Deniz mavisi gözlerini James'e dikip hafifçe gülümsediğinde ise hayat James için duruyordu sanki. Tanrı'nın bu kadar güzel bir mavi rengi yaratmış olmasından ötürü ne kadar şanslı olduğunu düşünürken, gamzelerin başka herhangi bir insanda asla bu kadar çekici olamayacağından neredeyse emindi.

Ah! Yanlış anlamayın ama kesinlikle! James asla aptal bir çocuk değildi. Aptal bir şekilde aşık olabilirdi ama duyduğu, gördüğü ya da kıyısından köşesinden geçtiği hiçbir bilgiyi unutmazdı. Zaten bu yüzden Bayan Young konuşurken aynı anda hem onunla ilgili hayaller kurup, hem de derslerinde bu kadar başarılı olabiliyordu. Her şey sanki bir hayal gibiydi. James okulunu bitirecek, sonra bir beyefendi gibi gidip Bayan Young'ın kendisini onurlandırmasını isteyecekti. Her çocuk gibi düşleri vardı ama düşlerindeki tek şey Bayan Young'dı. Tabi her güzel şeyin bir sonu vardı ve James'in Eton'a gitme vakti geldiğinde Bayan Young'dan ayrılmanın bu kadar zor olacağını asla hayal etmemişti. Gözlerinden akmak için can atan yaşları geri göndermeye çalışırken, sesinin titremesine engel olamadı.

"Bayan Young, lütfen kendinize iyi bakın ve beni bekleyin. Bir gün sizi mutlaka bulacağım."

Bayan Young gülümserken de çok güzel oluyordu. James'e sıkı sıkı sarıldığında ise onun o ferah kokusu, James'e her zaman bir çiçek bahçesini hatırlatırdı.

"James, benim küçük markim, eminim çok güzel kızlarla karşılaşacaksın ve bir gün beni unutacaksın."

"Hayır! Hayır! Sizi asla unutmayacağım! Asla!"

Bayan Young bu ateşli itiraza hafifçe gülümsemekten kendini alamadı. Ama eninde sonunda James'e doğruyu söylemesi gerekiyordu.

"James, çok üzgünüm ama ben başka birisiyle evleniyorum canım. Bu yüzden okuluna gidip çok başarılı olmalı ve mutlaka aşık olduğun kızla evleneceğine dair bana söz vermelisin."

Duyduğu haber James'in kalbini o kadar çok kırdı ki, sanki  kırıklarının sesini duyabiliyordu. O anda gözlerindeki yaşlar kurudu ve mavi-yeşil gözlerinde soğuk bir ifade oluştu. Bayan Young, James'in bu haliyle tam bir dük gibi göründüğünü düşünmeden edemedi. Ancak James konuşmaya başladığında ne kadar büyük bir hata yaptığını anladı.