Duydum ki gıybetimi yapmışsın
Yüzüme söylemekten kaçmışsın
Benim gibi bir acizden korkmuşsun
Allah'tan korkmamışsın
Ya kırdığın gönlü Allah seviyorsa
Bilemezsin bilseydin ödün
Kopardı dokunamazdın
Edebli edebinden susar
Edepsiz de ben susturdum
Zanneder şu içinde
Bulunduğun tek anlık ömrünü
Fırsat bil ve onunla meşkul ol
Ne geçmişe üzül ne gelecekten kork
Üzülme ayağına batan dikenler
Aradığın gülün habercisidir
Ey can kimseyi kırma sözden
Ağırı yoktur benden çok yükü
Kaldırır ama gönül her sözü
Kaldıramaz unutma ki nefret
Ve kinin ertesi pişmanlıktır ve
Her canlıya ölüm vardır insan
Ölür ama ölmeyen insanlıktır
Kardeşim sen düşünceden
İbaretsin geriye kalan et ve
Kemiksin gül düşünür gülistan
Olursun diken düşünür dikenlik
Olursun dünya bir uykudur ölünce
Uyanır insan sen erken davran
Ölmeden önce uyan bir insanın
Nasıl güldüğünden terbiyesini
Neye güldüğünden ise zekasını
Ve seviyesini anlarsınız hayat bir
Nefestir aldığın kadar hayat bir
Kafestir kaldığın kadar hayat bir
Hevestir daldığın kadar ağaç
Dalındayken bilmezmiş
Yaprağın kıymetini düşünce
Anlarmış onu ne kadar çok
Sevdiğini olmaz dediğin ne
Varsa hepsi olur düşmem
Dersin düşersin şaşmam
Dersin şaşarsın ölüm der
Durur yine de yaşarsın
Hapis istenen değil hep
Verilen nasipse gelirmiş
Çin'den yemen'den nasip
Değilse senin olsa bile
Kayar gidermiş ellerinden
Ey sevgili neden hep sana
Çarpıyor yüreğim aklım mı
Dar yoksa her yerde sen mi var
Ey gözlerimin neminden düşen
Yar neydi seni ömrüme getiren
Bir alın yazısı hikayesi mi
Her ne istiyorsan kendinde ara
Senin içinde bir can var o canı
Ara senin dağının içinde hazine
Var o hazineyi ara eğer yürüyen
Dervişi arıyorsan onu senden
Dışarıda değil kendi nefesinde
Ara kalbin bir gün seni sevgiyle
Götürecek ruhun bir gün seni
Sevgiyle taşıyacak sakın acında
Kaybolma bil ki çektiğin acı
Bir gün dermanın olacak Aşk
Davaya benzer cefa çekmek de
Şahidin yoksa davayı kazanamazsın Ki bir şeyi bulunmadığı yerde
Aramak hiç aramamaktır vefayı Vefasızda edeebi hayasızda Merhameti vicdansızda arama
Söz / Adem Kılıçdere
