"There is no simple LOVE stories in this world
If its simple its not LOVE but if its LOVE it will get complicated."
A Tagalog and English BTS Fan Fiction
WARNING (PLS. READ):
DON'T COPY IDEAS IT IS MADE BY MY OWN IMAGINATION... THANK YOU FOR...
“Buti alam mo na wala ka talangang lugar dito! Pabigat ka sa buhay namin at --” hindi natapos ni ate ang sasabihin siya kasi sumingit si mommy
“Shh! *tumingin kay ate* Eunbyul , STOP IT! *bumalik ang tingin saakin* Ayoko nang maulit pa to, dahil kung mangyayari man to ulit hindi ko na alam kung ano ang pwede kong gawin saiyo, naiintindihan mo??” (mom)
Umalis na siya saharap ko at tumingin agad si ate saakin
“*chuckle* buti nga saiyo” Eunbyul said and walked away from me
-
Tumakbo ako deretso sa kwarto ko at umiyak
Habang umiiyak ako ay nagsimula akong magimpake ng mga gamit, dun nalang muna ako sa condo ko
Hindi ako magpapaalam at aalis ako kapag nalaman kong tulog na silang lahat.
EUNBYUL'S POV
--Next morning--
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Tumunog ang alarm clock ko kaya nakagising ako...
Inayos ko na ang buhok ko at naglakad pababa.
“Eunbyul, Gising na ba si Eunbi??” taning ni dad habang nagbabasa ng newspaper
“Uh? Hello? Trabaho ko pa ba ang gisingin siya?” banat ko
“Sige hayaan mo na yun, umupo ka na jan at inomin mo na ang coffee mo.” (Daddy)
“Okay”
-
Its almost 9:10 at hindi parin bumababa si Eunbi, wala na ba syang pake sa oras?
Naansin din nila mom na hindi pa bumababa si Eunbi kaya inutusan nila akong silipin siya
Umakyat ako para sundin ang utos ng parents ko
Pag bukas ko ng pinto ng kwarto ni Eunbi .
. . . . . Wala Siya?? . . . . . . Saan naman kaya yun pumunta? . . . . . . . Bumaba na ako para ipaalam kina mom at dad na naglayas na ang magaling nilang ampon.
“Wala siya sa kwarto niya.” I said
“Huh? E panong wala? Hindi ko naman yun nakitang umalis??” (Mom)
