Bir çocuğun gözyaşında "DÜNYA"

8.BÖLÜM -

Şimdi bir parkta oturuyorum
Çocuk sesleri cıvıldıyor etrafta
Koşup oynuyorlar
Çocukluğumu özledim anne !

Karanlık çökünce herkes dağılıyor
Çocuklar bir bir tuttu annelerinin elinden
Bense kalıyorum oturduğum köşede öylece
Sonra seni özlüyorum
Çocukluğumu
Sonra yine seni..

Sahi ben nasıl bir bebektim
Özür dilerim ama bunu ikimizde bilmiyoruz
Ne sen benim süt kokan bedenimi
Ne ben senin cennet kokunu

Yüreğim iki elimin arasında
Kağıt kesiği gibi çizmiş hayat
Kanıyor ılık ılık
Hafiften sızlıyor

Ama biz hep benim yaşımdayız
Sen hep benimle büyüyorsun
Benim her doğum günümde sende büyüyorsun

Kapattım şimdi araladigim kapıları
Yaralarımın kabuk bağlamasına izin verdim
Yolmuyorum da artık onları
Kimseler dokunmasın diye
Hem daha ne kadar çok acıyabilir ki ?

Ellerim ancak ısınıyor
Onunla beraber yüreğimde
Içime ılık bir rüzgar esiyor
Yüzümde bir gülümseme
Bana yaşadığımı hissettiriyor
Yaşadığımızı

Salıncaklar boşa çıktı
Bizimse hayatımız
Şimdi yavaşça hayallerimi suya bırakıyorum
Belki o su bir yerlere "sana" ulaşır diye .

                                DIDEM ÇAVUŞ