Bir çocuğun gözyaşında "DÜNYA"

6.BÖLÜM - BABA

Musalla taşına doğru yaklaşıyordum
Korkuyordum !
Ölüydü ve üstelik o benim babamdı
Ben hiç ölü görmemiştim ki !

Neyle karşılaşacağımı bilmiyordum
Içerden ağlama sesleri geliyordu
Çok korkuyordum
Ben babamı son kez görecektim.

Sonra öğrendim musalla taşının ne olduğunu
Ve nefret ettim .
Soğukluğunu buz gibi içimde hissettim.
Anladım ki bu son vedaymis

Sonunda gördüm onu !
Gördüm ve inandım
Babam gerçekten gitmiş
Ve acı daha yeni başlıyormuş

Yüreğim parçalanıyor
Sanki sokuyorlar gibiydi
Aklım ve kalbim birbirinden bağımsız
Deli gibi çalışıyordu

Gorevmis bu !
Buna görev diyorlarmış
Benim hayat damarım benden gidiyor
Ve bu benim görevim oluyormuş
Son görevim..

Madem görevdi
Yaptım bende görevimi
Bu nasıl gorevmis ki bu kadar acıtan
Sesler kulağımda ötüşüyordu.
Herkes birşeyler diyordu.
Güçlü ol mu ?
Dayanacaksın mi ?
Insanlar benim ne hissettiğimi nerden biliyorlar
Kalbimin içindeler mi yoksa?

Dağ gibiydi yüreği pamuk tarlam
Ama o taşta küçücük bir beden yatıyordu
Bembeyaz
Kar gibi
Tam kışa yakışıyordu gidişin be adam
Seni hiç o taşın üstünde hayal etmedim .
Iyilesecegine beni de inandirdin
Sen hep benim heybetli ve güçlü babam olarak

Kalbimin,beynimin,bedenimin ve damarlarımın içinde gezinen kan gibi,gülümsedigin zamanlar gibi
Benim babama yakışacak gibi kaldın.
Gülünce taaa gözlerinin içi gülen adam
Yüreği pamuk tarlam !!!