Προς Harry : Θέλω να μιλήσουμε ...έχεις δίκιο σε όλα ,ασε με να επανορθώσω ...
Στέλνω και κλείνω την συσκευή μου , ελπίζω το σχέδιο μου να πετύχει κατά γράμμα και να δεχτεί να με συναντήσει. Μπαίνω στην μεγάλη κουζίνα του σπιτιού μου ,και αφού αποφασίσω να μαγειρέψω μερικά από τα αγαπημένα μου ζυμαρικά , αρχίζω να ψιλοκόβω μερικά αλλαντικά για την σάλτσα , μέχρι που ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο του κινητού μου, και τρέχω προς αυτό μόνο για να δω την απάντηση του Harry ελπίζοντας να είναι θετική.
Harry: Στο σπίτι σου στις 9...
Τα μάτια μου πετάγονται μόλις διαβάζω το μήνυμα και το στόμα μου χάσκει από την απορία . Που ξέρει που μένω ;
Και γιατί εδώ και όχι κάπου έξω ; Θα πρέπει να φοβάμαι ;
Είμαι πολύ γελασμένη αν νομίζω πως θα μπορέσω να κάνω αυτόν τον τύπο να με ερωτευτεί ....
Έχω μαγειρέψει ένα πολύ καλό και περιποιημένο δείπνο , καθώς θέλω να φανώ άκρως ευγενική και φιλόξενη . Η ώρα είναι 08:50 και περιμένω γεμάτη άγχος στον καναπέ του σπιτιού μου . Μα πως εγω καλώ στο σπίτι μου ένα αγόρι ... και μάλιστα σχεδόν άγνωστο εάν εξαιρέσω εκείνες τις δύο ντροπιαστικές φορές που φιλιθήκαμε , και νιώθω πολύ ηλίθια γι αυτό . Ξαφνικά ακούω το κουδούνι να χτυπάει και αλλάζω εκατό χρώματα , νιώθω ότι το οξυγόνο λιγοστεύει γύρω μου ....Μα που πας και μπλέκεις Aires !!
Ανοίγω την πόρτα με τρεμάμενα χέρια , και αντικρίζω τον Harry στην πιο ωραία εκδοχή του μέχρι τώρα ...Ας με χτυπήσει κάποιος , δεν είμαι σε ραντεβού !!!
Κάνω στην άκρη με ένα πρόσχαρο χαμόγελο δίνοντας του χώρο να περάσει, και απαντάει με ένα αδιάφορο νεύμα «Που ξες που μένω ;» Ρωτάω όλο περιέργεια, και το μόνο που λαμβάνω είναι ένα μοχθηρό βλεμμα « Σκέφτηκες πως θα επανορθώσεις γιατί εγώ έχω μια ιδέα...»λέει τελικά αλλαζοντας θέμα και θέλω αυτή την στιγμή να τον πετάξω έξω , ξεφυσάω και κάνω μια προσπάθεια να μιλήσω «Άκου έχεις δίκιο ,πραγματικά θέλω απλώς να συμφιλιωθούμε για αυτό έφτιαξα ένα καλό δείπνο , ίσως μιλήσουμε και βρούμε κοινά ενδιαφέροντα τι λες ;» Λέω χαριτωμένα και με κοιτάζει με ένα πονηρό χαμόγελο , ήρεμα Aires, από την μια ίσως χαιρομαι που φέρεται έτσι ...Ποιος ξέρει ίσως λιγότερες τύψεις για αυτό που πρόκειται να κάνω «Οκ, θα σου δώσω μια ευκαιρία ...Αφού το θες τόσο πολύ»λέει τελικά με το πιο ειρωνικό υφάκι που θα μπορούσε να αποτυπώσει άνθρωπος, νεύω και σερβίρω το καταπληκτικό φαγητό που έφτιαξα μόνο και μόνο για αυτόν τον αγενές τύπο .
