Birden çığlık atarak uyandim ne yani o çok para kazanıpta insanları küçümseyen insanlarla partiye gidip birde karaoke mi yapicaktik?Azra belki yapardı ama ben asla...
Azra uyandı ve hazırlanıp gittik. Okuldan dönüşümüzde ben biraz kendimi yalnız hissediyordum belkide depresyona giriyordum. Akşam üstüne doğru tek başıma kafa dinlemek için sahile indim bir banka oturup denizi seyretmeye başladım.
Bir anda oklıma o sahne geldi ve gözlerim doldu.
10 Yıl Önce:
Babam,annem ve ben arabada ilerliyorduk birden babam marketin önünde durdu. İçki aldıgıni gördüm.
Ben:baba araba kullanırken bira içemezsin.
Babam beni dinlemedi çooktan sarhoş olmuştu bile vee...
Bir anda ne olduğunu anlamadan dünya tersine döndü .
Eveeet araba takla atıyordu . Tek hatırladığım sahne oydu.
Gözümü açtığımda hastanedeydim.
Ve babamın ölüm haberini verdiler annemin çığlığı ve yere yığılmasıyla gözüm tekrar kapandı.
İşte yalnızlığımın ilk saniyesindeydim. Hayattaki yalnızlık hikayem böyle başladı.
Şimdi:
Ağlıyordumm hatırladıkça, düşündükçe ...
O sıra bi ses beni ürküttü;
-Merhaba ?
Bi anda döndüm ve Baturaydı karşımdaki
Şaşırdım
-Merhaba korkutmak istemedim sınıfa yeni geldim tanıyamamış olabilirsin Ben Baturay ağladığını gördüm rahatsız etmiyorum ya ?
Kafamı hayır der gibi salladim .
Baturay:neden küçük bir kız çocuğu gibi ağlıyorsun?
Ben:sadece küçük kız çocukları mı ağlar?
Baturay:hayır herkes ağlayabilir. Ama herkes küçük bir kız çocuğu gibi ağlayamaz.
Birkaç dakika gözlerimi gözlerinden çekemedim. Yesil gözlerinde kayboluyordum ve bi anda kendime gelip önüme döndüm.
Bunu anlamış olacak ki başımı çevirdikten sonra gülümsedi.
Baturay:ama ben seni ne mutlu eder biliyorum. Dedi ve arkasında tuttuğu pamuk şekeri çıkardı.
Gözlerimi açtımmm şaşırmışcasına.
Minik kızların hayır diyemeyeceği nadir şeylerden diye biliyorum.
Yanlış mı biliyorum dedi ve
Kafa salladim
Ve bana hep böyle suskun musun dedi
Ben: genellikle dedim
Baturay:böyle insanların geçmişinde yaşadıgı illa bir yikim vardir. Senin hikayen ne?
Ben:neyi duymak istiyorsun haa! Babamin ickisi yüzünden kaza yaptigini mi? O ani bizzat yasadigimi mii babamin o kazadan sonra hayatıni kaybettigini mi ? Annemin benim suçummuş gibi babamın ölümünden sonra beni terk etmesini mi ? 10 senedir kendi ayaklarımin üstünde nasil durdugumu mu anlatayım ya da hic çocukluğumu yasayamadigimi mi ? Yalnızligimi mi haa ?
bir hışim ile kalktım ve koştum. Biraz yavaşladığımda önümü 2 sarhos adam kesti. Biri üstüme dogru gelip
Sarhoş adam:Oo güzelim bu saatte
sahilde tek başına ne iş??
Deyip üstume doğru geldi
Tam kolumu tutacak iken o sırada arkadan bir ses duyuldu ve omzundam bir el beni geriye doğru itti. Bir anda sarhoş adamın suratına kafa attı. Daha digerine sıra gelmeden kacmaya başladılar. Taabi ki yine oydu.
BATURAY..
Baturay:sana bir şey yaptılar mı?iyimisin?
Ben:senin burada ne işin var yine?!?!
Baturay:seni ayyaşların ellerinden kurtararak kötü mü yaptım küçuk hanim?
Ben:ben kendi basimin cagresine bakabilirdim.
Baturay:he he onu daha demin gördük kucuk hanim.
Ben: konusmak istemiyorum cidden artık beni rahat birak.
Karanlık korkum oldugu halde kosarak sirf arkamdan gelmesin diye karanlik sokaga girdim. Titreye titreye hizli adimlarla eve dogru yuruyordum. Ve bir anda kolumdan tutup kendine dogru cekti. Nefesim kesildi ve nefesimin kesildigini anlamamis olmasi imkansiz idi cunku butun sokak duymustu.
Beni kendine çektiğinde cok yakinimdaydi 10 metre uzun olmasına rağmen yuzume doğru eğilmiş yeşil gozlerini gözlerime dikmisti. Nefesini boynumda hissediyordum çünkü kulagima dogru eğiliyordu.
Ve sessizce kulagima doğru fisildadi : Cok yaramazsin küçük kiz bana 1 hayat borclusun unutma...
Diyip gulumsedi....
