Chapter 3.2 Being A Warfreak Continues
Danica's POV
"aray!ano ba?!!?"singhal niya
"Di kasi tumitingin sa dinadaanan eh!"dagdag niya pa
"ikaw na nga nakabunggo ikaw pa may ganang magalit! "sabi ko..
"eh anlaki-laki ng daan,bakit hindi ikaw ang umiwas?!"tanong niya
"ikaw nakaisip bakit hindi ikaw ang gumawa?"tanong ko pabalik ko sa kanya
"buti nga ako may isip eh..eh ikaw meron ba?"tanong niya din pabalik sa'kin
"buti nga binigyan pa kita ng iasip eh..kahit alam ko naman na wala talaga"sabi ko sabay pamewang
"hay nako!sayang sa oras!"sabi niya sabay irap at walk out
"pasalamat ka nga biniyayaan pa kita ng aking napaka halagang oras.."sigaw ko sa kanya sabay diretso na sa harapan ng mall
after 2 minutes nandito sa mang enrique..sumakay na'ko ng kotse alangan namang dun lang ako sa labas ano yun ?!! hihintayin kong amagin ako dun ?!!
after 2-3 minutes nsa bahay na kami..dumiretso ako sa kwarto ko at sumalampak sa kama...haysss ~~ kapagod..at the same time nakakatawa yung mukha nung babaeng nakaaway ko sa mall..waahahahah~~ nakakatawa at the same time nakakatakot yung mukha niya
"Danica,labas ka na diyan..kakain na tayo~"sabi ni ate
"dae,oppa..gombseumnida"sabi ko(oo kuya.salamat)
"ano ?diba sabi ni umma este ni mama na tagalog daw huh ?!"pagsaway niya sakin
BINABASA MO ANG
Love Is A Game
HumorMinsan ba naisip niyo na...na ang "love" ay parang isang laro. Minsan fair o patas minsan naman unfair o hindi patas. Minsan nananalo ka minsan natatalo ka. Minsan lumalaban ka hanggang manalo,minsan naman nagpaparaya kana lang.. Ang tanong: Sa pagk...
