.Vezereခ်ိဳင့္ဝွမ္းေတြဆီ သြားမလားအစ္ကို...ေနာက္ရက္မွေပါ့..
ေက်ာက္တံုးေတြမညီမညာစီကာခင္းက်င္းထားေသာ လမ္းကိုေလ်ွာက္ခဲ့ၾကသည္....
တစ္ခ်ိန္ကခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ဘဝလဲ ဒီေက်ာက္တံုးေတြေပၚလမ္းေလ်ွာက္ေနရသလို....
ဟန္ခ်က္ညီဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရဖူးသည္....
.အစ္ကို ဒီမွာ ၂ ႏွစ္ေနမယ္ လို႔. ဦးကေျပာတယ္
္.ဦးဆိုတာ?
.အစ္ကို႔ရဲ႕ ဒယ္ဒီေလ...
.ဪ..
ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ ဒယ္ဒီရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈကို ခ်န္းေယာလ္မတိုင္းတာခ်င္ေသး.....
.အစ္ကို ညစာဘာစားမလဲ..
.ကိုယ္တို႔ပီစာပဲ စားၾကတာေပါ့..
.ဟုတ္..အစ္ကို..
ေလေျပညွင္း တိုက္ခတ္လာတဲ့အခါ...ဆယ္ဟြန္းဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ႐ွပ္လိေမၼာ္ေရာင္အႏုဟာ..တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္လ်ွက္....
ေနဝင္ခ်ိန္ ပုစြန္ဆီေရာင္ေတာက္ေနေသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ပနံသင့္စြာ......
နဖူးထက္ေဝ့ဝဲ က်ေနတဲ့ ဆံစေတြဟာ..တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေပၚသို႔လွန္တင္ထားတတ္ေသာ ဆံပင္ေတြထက္ ႏူးညံ့မယ္ထင္သည္.....
အျပံဳးတို႔ကိုေဖာေဖာသီသီေပးတတ္ေသာ ဒီေကာင္ေလးကို..ေအးေအးစက္စက္လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာလို႔မ်ား ႏိႈင္းယွဥ္ေနမိမွန္းမသိ.....
၁၂ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို လက္တြဲကာ..ထို ေက်ာက္တံုးေတြေပၚ..ေျခခ်ေစခဲ့တဲ့သူ........
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့တာပဲ.......
ဆယ္ဟြန္းလည္း....တစ္ခ်ိန္အေရာင္ေျပာင္းမွာပဲ.....
.ကိုယ္တို႔ ျပန္ၾကရေအာင္ ညီ
.ဟုတ္..အစ္ကို
ဆယ္ဟြန္းသည္ နာခံလြယ္ေသာ ေကာင္ေခ်ာေလးျဖစ္မည္.....
![](https://img.wattpad.com/cover/169717889-288-k168907.jpg)
YOU ARE READING
No Reaction { ChanHun }(zawgyi & Unicode)
Fanficတုန့်ပြန်မှုတွေမရှိလဲအစ်ကို့ကို ညိီ ချစ်တယ်...