{Zawgyi}
"ဘာစားခ်င္လဲ၊ ဒီနားမွာ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ရွိတယ္၊ ေ႐ႊေတာင္ေခါက္ဆြဲေကာင္းတဲ့ ဆိုင္ရွိတယ္၊ ရွမ္းစာေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ရွိတယ္"
"ရွမ္းစာ စားမယ္ဗ်ာ"
"အိုေက၊ အဲ့ဒါဆိုတစ္ေကြ႕ေတာ့ ေလွ်ာက္ရမယ္"
ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ လမ္းမႀကီးတိုင္းေလွ်ာက္ၿပီး လမ္းသြယ္ေလးေရာက္ေတာ့ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္သည္။ လမ္းမ်ားမွာ နံပါတ္မ်ားႏွင့္ျဖစ္သည္၊ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘယ္လိုသြားရမလဲေတာ့မွတ္သားထားလိုက္သည္။ ရွမ္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ သူကတို႔ဟူးေႏြး မွာသည္၊ ကြၽန္ေတာ္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ။ သူတို႔ရွမ္းခ်ဥ္မ်ားမွာ အစိမ္းေရာင္ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ကလို အနီေရာင္မဟုတ္၊ ရွမ္းျပည္ကလို အခ်ဥ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေခါက္ဆြဲသားကလဲ စီးသည္၊ ဆန္စီးႏွင့္ လုပ္ထားသည္ျဖစ္မည္။
"ညီက ဒီအတိုင္းႀကီးပဲ သက္သက္လာလယ္တာလား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရည္းစားေတြရွိလို႔ လာလယ္တာလား"
"ဘာမွ မရွိပါဘူးဗ်ာ၊ သက္သက္လာလယ္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ပုံေလးဘာေလးလဲ ရိုက္ခ်င္လို႔၊ ကြၽန္ေတာ္က ဓာတ္ပုံရိုက္ဝါသနာ ပါတယ္ေလ"
"ဪ...အဲ့ဒါဆို ငါအႏွံ႕လိုက္ပို႔ေပးရမွာေပါ့၊ နာမည္က သီဟေဇာ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ့ သီဟေဇာ္ပါ"
"သီဟေဇာ္...သီ ဆိုေတာ့...တီတီးလို႔ေခၚမယ္၊ မင္းကငါ့ကို ကိုစိုင္းလို႔ေခၚေပါ့"
"ဟုတ္ ကိုစိုင္း" တီတီးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို...ဟဲဟဲဟဲ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးစားလို႔ကုန္သြား၍ အိမ္ျပန္ၾကသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့သူက
"ညေနေလာက္မွ အျပင္ထြက္တာေကာင္းမယ္၊ မႏၲေလးေနက အရမ္းပူတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုစိုင္း" ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ သူ႕နာမည္ေခၚလိုက္တိုင္း အကိုရင္းတစ္ေယာက္လို ခံစားရသည္။
"ေန႕လယ္ခင္း အိမ္မွာပဲနားနားေနေန ေနၾကတာေပါ့"
ဟဲဟဲ...ဘယ္လိုေနမလဲ မသိ။ တစ္မိုးေအာက္တူတူဆိုေတာ့လည္း...ေပ်ာ္ရမွာေပါ့
"ငါ ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္၊ မင္းလဲခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးေလ"
"မ်က္ႏွာဘဲ သစ္လိုက္ေတာ့မယ္၊ ညေနမွခ်ိဳးမယ္"
YOU ARE READING
A Travel Love Story {Complete!!!}
Romanceသူက မႏၲေလးသား ... ကြၽန္ေတာ္က မႏၲေလးကို အလယ္သြားခဲ့သူတစ္ေယာက္ ငယ္႐ြယ္တယ္၊ ႏုပ်ိဳတယ္၊ အခ်စ္ႀကီးတယ္ ...ဒါေပမယ့္ ရွက္တတ္တယ္၊ အားငယ္တယ္၊ အထီးက်န္တယ္။ ေလာကဓံနဲ႕ ကံၾကမၼာ၊ ေလာကႀကီးက မတရားတာလား၊ ဘဝက အျပစ္လား၊ အခ်စ္က ဆုလာဒ္လား။ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ကေလးကို ကြၽန္...
