İnsandik,
Dustuk hatalar.
Ucunu goremedigimiz yollara , ardina bakmadan girdik ömrümüz boyunca.
Sorgulamadik!
Neydik, ne olduk, anlayamadik..
Zamanin bir kus misali ucup gittigini,
İdrak edemedik aslında.
Nereye gidiyordu bu yol?
Ya da nereden geliyordu bu degirmenin suyu?
Merak edip de sual etmedik yuregimize.
Cunku insandik,
Yanıldik ,
Bir de bos durmayip yilana sarildik..
Maddi ne varsa hayatta en bas koseye cikarttik.
Goklere degmek icin tek bir adim atmazken,
Kendimizi yerin binlerce kat altina soktuk.
Daha bulut olamamisken ,gokyuzu olmaya kalktik.
Cunku insandik,
Ne doymayi bilirdi gozumuz ,ne de dilimiz susmayi..
Hakli haksiz tukettik gecen yillari.
Kirildik , uzulduk , bazen de sen kahkahalara bogduk gunduzleri.
Geceleri felekten caldik ,bos yere.
Cunku insandik!
Bilsek de gercekleri,
Gormezdik bizden lutfunu esirgemeyeni.
Cunku biz insandik ve en buyuk yalanlara kapattik gozlerimizi..
