Jungkook çevrimdışı olduktan sonra biraz daha telefona bakıp ayağa kalktım. Mutfağa girip kahve yapmak için su osıtmaya başladım.
Sanırım gitmişti, emin olmak için dış kapıya doğru yürüyüp deliğinden dışarı bakmaya yöneldim fakat duyduğum ses ile vazgeçip kulağımı kapıya dayadım.
"...Dışarıda kaldım ve sevgilim aramalarıma cevap vermiyor. Hemen gelebilir misiniz? Acilen bir çilingire ihtiyacım var."
Ne?! Kapımı açmak için çilingir mi çağırıyor yok artık. Engel olmak için hızlıca kapıyı açıp telefonu kulağından çekmek adına hamle yapmıştım ama aniden uzattığım elimi tutup kendine çekmesi ile neye uğradığımı şaşırdım.
"Sonunda güzelim." Şıçtım, batırdım resmen. İşte şimdi bittin Seon-Min.
Geri çekilmek istesemde izin vermeyip elimi tutmaya devam ederken içeri girdi. Evet evet evime girdi. Umarım yatak odası kilitlidir. Gerçi istese koltukta da yapar değil mi? Aissh ne diyorum ben adam beni kendi evime attı resmen.
"J-Jungkook?" Salona geçip oturduğunda benide karşısına oturttu.
"Hmm."
"Neden geldin?" Dediğimde gülümseyip etrafa bakmıştı. Merakla ona bakarken gülümsemesini sürdürüp bana döndü.
"Gelmese miydim?" Hadi ama o kadar düşündün diye diye bunu mu diyorsun? Bıkkınlıkla nefes alıp gözlerimi yumdum, açtığımda gülümsemesinin büyüdüğünü gördüm. Bu çocuk cidden beni her şekilde delirtmeyi başarıyor.
"Jungkook..."
"Düşündüm, ben seni gördüğümde ve seninle konuştuğumda ki hissi çok düşündüm. Ve fark ettim ki ikisin arasında fark yok..." Şaşkınlıkla gözlerimi açtım ne yani beni tanımadan önce demi seviyordu? Anlamadım. "...seni kıskanmam, ikide bir çevrimiçi olup olmamana bakmam, bana göstermediğin yüzünü başkalarına göstermen, ne bileyim bunun gibi bir sürü şey işte."
Dedikleri karşısında resmen dilim tutulmuştu, konuşamıyordum. Ağzımı bir şey demek için açmıştım fakat vazgeçip geri kapattım.
"Ama sonra seni gördüm, neden daha önce seni fark etmediğimi sordum kendi kendime ve anladım ki gözümü açan ilk kişi senmişsin, yani mesajlaştığım sen." Dediğine gülmüştüm. Haklıydı iki tane ben tanıyordu ve hangisini sevdiğini anlamakta zorlanıyordu ya da zorlanmıştı.
"Ben aslında hep senden hoşlanmışım, ama seni görünce çok farklı hissettim ama bu duygu, sanki aradığım şeyi bulmuşum gibiydi. Sana demiştim zaten seni seviyorum diye." Çok fazla uzatmıştı ve ben sıkılmıştım, sadete gel artık.
"Yani?" Endişe ile sorduğum soruya karşılık tekrar gülümsemişti. Hayır yani komik bir şey mi var?
"Yani, diyeceğim şu ki?..."
"...benimle çıkar mısın Seon-Min?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
■□■□
Ay ne bitmez bölümmüş, ve çok şaçmaydı ıyyğğ okurken bile mal mal kaldım. Cidden sanki evlenme teklifi etti amk.
Iyyğ bunlarda sevgili oldu bee çok şaçmaladı amk bitirem bari hemen.
Yağ elalem bütün okuyucuları ile arkadaş ben... sokarım böyle hayata.
Ben biri ile bir gün konuşsam diğer gün unutuluyorum, çok nadir bu yğzden okuyuclarım ile konuşmak istiyorum.
![Against My Neighbor | JJK [texting] {TAMAMLANDI}](https://img.wattpad.com/cover/165047416-64-k78030.jpg)