Bir gün bile kızmıyorsan kendine,
İnsan olmanın erdeminden uzak.
Sonu gelmeyen yollar,
İzdüşümü ertelenmiş sabahlar.
Kör gözlerle baktığım şu doğa,
Yıldız ve de ağaçlar.
Bende miyim yoksa başka bir garipte yük.
Aldatılmış ufak gelişler ,kırgın düşler.
Ağlamakla küsmeye sıkışmış galesiz.
Zambak kokusunda şu dar sokağın.
Kim bilir aynı yoldan kimler geçmiş.
Huzurlu ve karışık, güç çehreler.
İzahsız konuşmalar da noktalı virgül.
Bir ses gelirken kaybolan yankı.
Sevilen çehrelerin okşanan eli.
Zıt bir hükümde bağlanan gözler.
Yağmurun üstünde doğan bulutlar.
Sevgi ve bedbahtlıkta tezat düşünüş.
Yakındır geliyor yada yok ufukta, nede umurda.
Kurutulmuş, defter arası çiçeklerin.
Söylenmemiş platonik kahkaları.
Yürekte kaybolan gamlı aşkların.
Bitirmenin özlemli yorgun saflığı.
Kuşku dolu beklemenin asıl yolunda.
Aranılan ya da kalan ne varsa hepsi bilinmez.
İç çekenin kahkahasındadır zayıflığı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYAZ "ŞİİR" (II)
PoesíaBir şiir yazımı gel bana, Yüreğine kalemimle dokunayım. Mutlu olmazsan da olma. Ben yinede yazdıklarımla avunayım. Şiiri yazmayı, okumayı seven dostlara bizden selam olsun.
