Anonim

Bölüm,3

Telefonuma gelen mesajla irkildim. Anlamsızca etrafıma bakınırken telefonumda da o kişiye mesaj yazıyordum,

Deniz; Sen de kimsin? Otelimi nereden biliyorsun?

Mesajı attıktan sonra balkona çıktım ve cevap gelmesini bekledim.Bildirim sesi gelince hemencecik telefonumu açıp baktım.

Gizli Numara; Kim olduğumu şu anda söyleyemem ama,sana dediğim yere gelirsen görürsün.

Cevabı okuyunca heyecanlandım ama gitmeyecektim. Tanımadığım etmediğim birisinin çağırdığı yere neden gideyim ki? Ya organ mafyalarıysa? Bana tuzak kuruyorlarsa? Evet evet. Kesinlikle,katiyen gitmeyecektim.

５ ＤＡＫİＫＡ ＳＯＮＲＡ

Başıma ponponlu şapkamı geçirip dışarı çıktım. Bu kişi her kimse ölesiye merak ediyordum. Merdivenlerden koşar adım inerken aklımdan tahmin yürütüyordum. Ama bu şehirde yeni olduğumdan aklıma kimse de gelmiyordu. Ankara'da tanıdığım olsa desem,o da yoktu.

Otelden dışarı çıkıp Gazi Park'a doğru yürüdüm. Çokta aman aman bir uzaklık yoktu. Yürürken sürekli telefonuma bakıyordum.Kimdi bu?Kim!

Gazi Park'a geldiğimde derin bir nefes aldım ve çimlerden atlayarak bankların olduğu yere gittim. Etrafta kimse görünmüyordu. Ne yani? Birileri benimle oyun oynamıştı. Sinirle arkamı döndüm ve parktan çıkmak için yürüdüm.

Bileğimde hissettiğim elle ürktüm ve hemen bileği tuttuğum gibi ters kavradım. Karşımdakinin boş anına denk gelmiş olmalıydım ki hemen iki büklüm olmuştu.

Kıvranarak,"Benim,anonim.Bırak şu devraldığın kolumu!" dedi. Kaşlarımı çatarak hızla bıraktım kolunu. Yüzüne eğildiğimde sesinin boğuk gelmesinin nedenini gördüm. Sadece gözlerini gösteren bir maske takmıştı.

Kaşlarımı sinirle daha da çatarken,"Bana kim olduğunu göstereceğini söyledin!" dedim ve omzuna yumruk attım. Etkilenmemiş olacakki hafif bir sırıtış duydum.

Ellerimi göğsümde birleştirip,"Ne gülüyorsun,aptal mısın?" dedim. Karşımda siyahlara bürünmüş,kapüşonunun şapkasıyla saçlarını saklayan ve kahverengi göz rengine sahip olan biri duruyordu.

Hayranlıkla gözlerine bakarken,"Ne o çok mu güzeller?" sesiyle irkildim ve çocuğa baktım.

"Ha?" diye anlamsız bir ses çıkarırken aval aval baktım. Güldü ve gözleri kısıldı. Şu görüntü o kadar mükemmeldi ki. İşaret parmağıyla gözlerini gösterdi. "Bunlar diyorum,çok mu güzel?" dedi.

Yüzüm memnuniyetsiz bir ifadeye dönüşürken,ki bunun yapmacık olduğunu hepimiz biliyoruz "Hayır,benimkiler daha güzel." dedim. Ve işaret parmağımla gözlerimi kastettim.

"Mavi..," diye fısıldadı.

"Sen de haklısın."dedi ve duraksayıp gözlerimin içine baktı. "Senin kadar güzel değiller." dedi.

Ben bu sözün bende bıraktığı etkiyle dibim düşerken çocuk daha da sırıttı. Kendime geldim ve az önce ne kadarda salak bir görünüşümün olduğunu düşündüm.

Dikleştim ve, "Ayakta mı konuşacağız?" dedim.
Çocuk eliyle banklardan birini gösterdi. "Hay hay." dedi ve önümü açtı. Çaktırmadan sırıtırken gösterdiği banka oturdum.

O da yanıma yerleşirken vücudumla birlikte çocuğa döndüm. "Kimsin bakayım?" dedim. Sonra da tek kaşımı kaldırmaya çalıştım.

Hemen cebinden telefonunu çıkardı ve yüzüme tuttu. "Napıyorsun lan?" dedim ve telefonu almaya çalıştım. Telefonu benden uzağa tuttu.