verliefd op mijn ontvoerder

2

'Heb je der?' Hoorde ik iemand fluisterend zeggen. Ik voelde hoe ik stevig werd vast gepakt. Ik kon mijn ogen niet openen, mijn hoofd deed zo'n ontzettende pijn.

Na een aantal keren proberen kreeg ik mijn ogen open en keek in twee grote blauwe ogen. Die gene liet me op de grond vallen. Mijn lichaan voelde zo zwaar aan. Ik kon geen vin bewegen. Ik keek hopeloos naar het meisje die me vast hield. Ze kon me enkel aanstaren. 'Help haar dan!' Hoorde ik een ander meisje zeggen.

Met behulp van 3 meisje kregen ze me naar een kamer. Ik werd op bed gelegd en toegedekt. 'Het zal snel uitwerken' zei het meisje en verliet mijn kamer. Ik kon mijn hoofd er niet meer bij houden. Wat zou snel uitgewerkt zijn?
Al gauw wist ik het antwoord op mijn vraag. De slaapmiddel, of wat dan ook dat die flikkers in me hebben gespoten. Na een paar seconde vielen mijn ogen weer dicht en viel ik in slaap.

...

Ik opende mijn ogen en bevond me in een donkere kamer. Langzaam kwamen de herinnering weer naar boven. Alleen kon ik me gek genoeg niets meer herinneren over wat er voor ik hier naar toe werd gebracht gebeurde. Het lijkt wel alsof een deel van mijn herinneringen verdwenen waren.

Ik sloeg de dekens van me af en liep naar de deur toe. Ik hoorde gepraat en probeerde het gesprek te volgen.
'Heb je al een functie voor haar mevrouw?' Zei iemand. Ik grinnikte. Fucntie? Voor wat? Ik luisterde nog eens goed in de hoop ik haar antwoord goed kon horen. 'Ze zal bij mij slapen. En ze zal mijn kleren wassen, owh ja en ze zal een handoek voor mijn lichaam houden als ik ga douchen. Oftwel ze zal mij helpen in alles wat ik doe' hoorde ik.

Een naar gevoel kroop in mijn lichaam. Hoe bedoelt ze met "ze zal een handdoek voor mijn lichaam houden als ik ga douchen" worden we bekeken? En waar ben ik trouwens? Ik zucht diep en open de deur. Ik zag een stuk of 6 meiden rond een tafel zitten waarvan een een pen en papier in haar hand hield. Ik kreeg allemaal bezorgde blikken toegekeken behalve van het middelste meisje met het boekje. Ze keek me aan alsof ik op het juiste moment binnen kwam.

Rustig liep ik op ze af en keek rond of ik een stoel kon vinden. Maar helaas alle stoelen waren al bezet. Ik bleef bij de tafel staan. 'Waar ben ik?' Was het eerste wat uit mijn mond kwam. Iedereen hield zijn schouders op. 'Layla ga van die stoel af en laat haar zitten' zei het middelste meisje. Layla stond op en liet me zitten. Ik gunde haar een dankbaar knikje en nam tegen over het middelste meisje plaats. Ze tikte irritant met haar pen op tafel en keek naar haar uitgegroeide lange acryl nagels.

'Dus hoe heet je' zei ze na het staren naar haar nagels. 'Ameerah' zei ik en keek toe hoe ze mijn naam opschreef. Ze schreef amira op het blaadje wat voor haar lag wat dus totaal fout is gespeld.. 'Je schrijft het verkeerd je schrijft a m e e r a h' verbeter ik haar maar al gauw kreeg ik een vieze blik toe gekregen. Ik bleef haar vel aankijken terwijl ik mijn naam opnieuw schreef. 'Kan je je herinneren wat er is gebeurd voor je hier heen kwam?' Vroeg ze dan. 'Nee' zei ik vrijwel meteen. Hoe graag ik alles wilde herinneren het lukte niet.

Hoe langer ik na dacht hoe erger de hoofdpijn werd. 'Voor we verder gaan mag ik weten hoe jullie heten?' Vroeg ik snel voor ze haar zin kon afmaken. 'Ik heet meryem, dit is layla, intissar, malak, siham en als laatst hebben we mina' zei ze en wees naar elk persoon. Ik knikte dankbaar nu weet ik in iedergeval de namen.

Meryem vroeg me wat dingen en vertrok daarna naar haar kamer. Layla en malak achtervolgde haar naar haar kamer.

Ik bleef over met een paar meisjes die me enkel bleven aanstaren. Het leek wel alsof ze geschrokken waren. Ik keek om me heen. Waar ik ook ben het is erg klein. Je hebt een tafel met 6 stoelen. Glazen en borden voor 6 personen en maar 6 lepels. Alles was gemaakt voor 6 personen. 'Uhn mag ik jullie wat vragen?' Vroeg ik. Een van de 4 keek op. 'Ja natuurlijk' zei ze vriendelijk.
Ik mocht haar gelijk al. 'Wat was je naam ook al weer?' Vroeg ik. 'Intissar' zei ze. Ik knikte. 'Weet je misschien waarom er alleen maar spullen zijn voor 6 personen?' Vroeg ik.

'Ja, tenminste ik denk het. Toen ik hier kwam waren er nog maar 4 meiden. Om de week werd er weer een meisje door de lift naar beneden gestuurd. De lift stopte met arriveren bij het 6e meisje. Naast haar lag een briefje waarom iets stond wat we niet konden lezen. Sinds malak het laatste meisje, zijn er maanden lang geen meisjes meer gekomen. Tot de lift in eens geluid begon te maken en jij te voorschijn kwam' zei ze. Ik voelde mijn wangen gloeien.

'Dus ik hoorde hier eigenlijk niet te zijn' vroeg ik. Ze knikte. 'Anders zouden er wel 7 stoel en staan met 7 kamers' zei ze. Ik zuchtte diep. 'Kan je mee naar mijn kamer komen?' Vroeg ze toen. Ik knikte en liep haar achterna. We kwamen aan bij erg kleine ruimte met enkel een bed. Verder zat er niets in. 'kom zitten' zei intissar en klopte naast haar op haar bed. Ik ging naast der zitten. 'Er zijn een paar dingen dat je moet weten. 1 meryem is de grootste bitch op wereld en je moet echt uit kijken met haar. Ten tweede wilde ik je laten weten dat we worden bekeken en afgeluisterd, dus douchen zou ik niet doen want ze zullen je blote lichaam zien' zei ze.

Ik dacht meteen terug aan wat meryem zei. Dat is dus waarom ze me wilde gebruiken als slaafje zodat ik een handdoek voor haar lichaam zou houden. 'Je zult er aan wennen' zei ze waneer ze mijn blik zag. Ik knikte zuchten. Het valt me nu pas op dat ik erg rustig ben voor iemand die net is ontvoerd. Intissar en ik kletste nog wat bij en maysa kwam bij ons zitten. We hebben samen een klein clubje gevormd.

Ze lieten me de hele ruimte zien en het was best klein. Er waren 6 kamertjes en een grote keuken met een keukentafel en een koelkast. Meer was er niet. Naast de keuken zat de lift. De lift deuren waren open maar hij ging niet omhoog dus veel had je er niet aan. Ik voelde mijn maag knorren en stond op. 'Wat ga je doen?' Vroeg maysa. 'Ik ga wat eten maken' zei ik en liep naar de keuken toe. Intissar volgde me en keek toe hoe ik wat begon klaar te maken. 'Waarom hebben we geen fornuis?' Vroeg ik. 'Zodat we ons zelf niet pijn zullen doen' zei ze.

Ik zuchte. 'Dus geen warm eten?' Vroeg ik sip. Ze begon te lachen. 'Nee helaas geen warm eten voor ons'

Hey schatjes,
Ik hoop dat jullie willen stemmen en reageren met wat je van dit boek tot nu toe vindt.

Kusjes!